Wij hebben zo ontzettend veel te doen in huis… als je wilt kun je 24/7 doorwerken. Zeker Michiel moet daar een beetje op letten: voor hem is er klus na klus, en hij moet dus ook een beetje aan zijn ontspanning denken. Nu zijn we donderdagavond (traditiegetrouw) naar de Skeller geweest om Trivia te doen. Immers, Peter was er weer (en zonder onze teamcaptain hebben we nul kans om te winnen). Maar ook in het weekend hebben we leuke dingen gedaan.

Vrijdagavond: naar Tussey Mountain

Pranav en ik hadden het er eerder die week al over gehad: je kunt karten op Tussey Mountain en dat gaan we een keer doen. Vrijdagavond was het zover. Pranav, Michiel en ik, en Peter zijn naar Tussey Mountain gegaan. Daar is in de winter een skipiste (niet zo heel hoog hoor), en in de zomerperiode kun je er onder andere karten. Leek ons superleuk. En dat was het ook. Met z’n vieren is het leuker dan met z’n tweeen – dan kun je elkaar tenminste grondig in de weg zitten. De karts gingen niet zo hard, en het parcour liet weinig inhalen toe, maar de hele ervaring was echt tof.

Klaar voor de start…

De kartbaan

Ook hebben we ervoor – en erna – nog een paar rondes batting cage gedaan. Je staat dan in een grote kooi, met een honkbalknuppel, tegenover een apparaat dat met grote snelheid baseballen op je afvuurt, in totaal komen er 18 ballen. Het idee is dat je die 1 voor 1 slaat. Ik heb dat ooit in Canada gedaan, toen was is 15 jaar. Ik vond dat toen al heel erg leuk (maar ik wist ook nog dat het best lastig was…). Het is in het begin echt even wennen, maar op een gegeven moment krijg door hoe het in z’n werk gaat en begin je ballen te raken. Maar dan moet je ze nog goed slaan he… Ik was toch nog voornamelijk aan het prutsen, Michiel kreeg er snel vat op, Peter bleek dat al vaker te hebben gedaan, en Pranav (debutant in de batting cage) was al gauw de beste van ons vieren. Bij Indiers zit cricket in hun bloed, dus het was niet zo raar om te zien dat hij er zeer handig in was.

Michiel in de batting cage (hij wil er vast zo eentje in de tuin)

Pranav. Cricket zit ‘m in het bloed

Peter. Heeft duidelijk ervaring in de batting cage!

Mijn poging in de batting cage. Op teenslippers en in jurkje. Dat dan weer wel

Na deze activiteiten zijn we vlakbij in Boalsburg wezen eten bij Kelly’s Steakhouse. Dit is een adres om te onthouden. Zeker niet goedkoop voor Amerikaanse begrippen (maar wel in Nederlandse ogen) – maar oh oh wat stonden er wat heerlijkheden op de kaart. Ik heb een Alaska Sockeye zalm gehad, gevuld met (en nu komt het) krabbenvlees, spinazie, paddenstoelen en kaas. Met gegrilde groenten en hele lekkere aardappelpuree met kruiden. Oh jongens… heerlijk gewoon. Ze hadden ook tig steaks en sandwiches, en zelfgebakken, erg lekkere broodjes. Heel erg fijn einde van de avond.

Zondag: weer naar Tussey Mountain

Pranav en ik zeiden het vrijdag: we moeten hierheen met Hari. Collega Hari is helemaal gek van cricket, doet dat ook regelmatig, en komt eigenlijk te weinig buiten (vinden we). Hij heeft een zoontje van net twee jaar oud, en heeft tussen werk en de zorg voor zijn zoontje Virat (zijn vrouw Akshaya is bezig met een PhD…) weinig tijd voor ontspanning. Zondag, terwijl vrouw en kind naar de bioscoop was, zijn Hari, Pranav, Michiel en ik nog eens naar Tussey Mountain gereden om te karten, en vooral om te zie hoe Hari in de batting cage zou presteren. Ten eerste, het was weer hartstikke leuk. Ten tweede, Hari is een echte pro in de batting cage, bleek. 18 van de 18, twee keer… en alles (geloof ik) superstrak geraakt. Wij waren diep onder de indruk.

Hari in de batting cage. Duidelijk een professional. Met cricket shirt en al. Resultaat: 100/100…

Nadien hebben we nog een rondje minigolf gedaan, dat kan ook op Tussey Mountain. En ook dat was superleuk. Ik eindigde dit keer ver onderaan (de vorige keer op South Atherton was dat Pranav…) en ook Michiel deed het prima. Ook Hari deed het prima. (Ik vermoed dat Pranav het niet kon hebben dat ik hem de vorige keer verslagen heb en dat ie stiekem heeft geoefend…). Was echt een leuke middag!

Minigolf op Tussey Mountain

Toen we daarna al lang en breed thuis waren – Michiel zat alweer in z’n kluskleren – om thuis een Italiaanse ciabatta te maken, belde Hari – of we zin hadden om te komen eten. Pranav was namelijk blijven hangen, en ze hadden eigenlijk ook wel zin in mijn ciabatta… Dus, weer omgekleed, snel de ingredienten van de ciabatta bij elkaar gegrepen, flesje wijn erbij, en naar Hari gereden. Het was een beetje een impulsidee, dus ik heb Akshaya’s keuken gebruikt om de broodjes klaar te maken. En Akshaya’s kidneybonen met rijst (natuurlijk om z’n Indiaas) waren heerlijk. We zijn tot zo’n half tien blijven kletsen en met Virat blijven spelen. Was hartstikke gezellig!