Op naar Atlanta

Woensdag ben ik naar Atlanta vertrokken. Eerst heb ik ’s ochtends nog geprobeerd het gras te maaien… Voor diegenen die het nog weten: toen ik dat de eerste keer probeerde, kreeg ik de grasmaaier niet eens aan. Nu heb ik zowaar de voorkant kunnen maaien, maar ging het ding alsnog stuk bij de achtertuin. Blauw-witte rook – lijkt me geen goed teken. Dan maar zonder alle gras gemaaid vertrekken…

State College vliegveld

Het blijft toch een erg schattig vliegveld. Je rijdt er in minder dan een kwartier heen, je komt drie kwartier voor vertrek aan, security doet niet moeilijk, je loopt naar het vliegtuig, het is eigenlijk net een trein/busdienst. Je krijgt een drankje en een uur later sta je op Detroit. Makkelijk.

Op Detroit kon ik ook een eerdere vlucht krijgen. Dat was fijn, want ik had eigenlijk geen zin om twee en half uur te wachten. En nu kon ik zo doorlopen. Als je geen bagage hebt (zoals afgelopen weekend op Charles de Gaulle in Parijs) is een overstaptijd van drie kwartier best te doen. Ook op de grootste vliegvelden.

Een gang tussen de terminals op het Detroit vliegveld. Die ken ik zo onderhand wel...

De gang tussen de terminals op het Detroit vliegveld. Die ken ik zo onderhand wel…

 

Marriott Suites

Het tweede stuk van de vliegreis tussen Detroit en Atlanta ging prima. En na een treinreis van een half uurtje kwam ik bij het hotel aan. Super geregeld. Duidelijk wat anders dan mijn gehorige, goedkope hotel in Valencia. Dit zijn tenminste allemaal suites – met een bureau, een bankstel en een luie stoel, een bad EN een aparte douche… En ik heb hier tenminste ramen. Twee (en niet nul, zoals in Valencia). Weelde. Elfde verdieping… mooi uitzicht. Hier is ook een fitnesszaal en ook een zwembad. Geweldig. Ik ga daar gebruik van maken 🙂

’s Avonds zijn we met een groepje gaan eten bij een Italiaan. Grappig, we hadden een Italiaanse bij ons – en die was helemaal niet fan van de Italiaanse restaurants in Amerika (snap ik, ik ook niet). Was wel leuk om met haar te praten, zoveel Europese vrouwen zijn er niet die in Amerika aan de slag zijn.

Morgen start de conferentie. Daar waar ik op EMAC nog behoorlijk wat sessies heb geskipped omdat ik mijn presentatie nog moest voorbereiden doe ik dat deze keer niet, daar is de conferentie te goed voor. Maar alles begint ’s ochtends wel erg op tijd. Ben benieuwd of het allemaal gaat lukken. De wekker staat morgen om 6 uur…

Een gedachte over “Op naar Atlanta

  1. goedemorgen, ik snap dat ook wel, van dat eten, ik vind de patat ook het allerlekkerst uit mijn eigen pan. en ik geloof de 8 kinderen ook. veel succes daar en bovenal veel plezier. liefs

Schrijf een reactie...

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s