Afgelopen week heb ik weer eens uitgebreid gekookt. Dat had ik al een keertje eerder hier gedaan. Als bedankje voor het Indiase eten dat Pranav’s moeder voor ons had gemaakt, heb ik in februari al eens een Italiaans diner gemaakt (met zelfgemaakte ravioli). Dat was toen een groot succes. En nu heb ik afgelopen week weer eens verse pasta gemaakt!

The Dinner Club

Binnen de groep mensen die ik hier heb leren kennen de afgelopen tijd zijn er een aantal mensen die alleen wonen (zoals ik nu ook nog), van eten houden (zoals ik), en ook van koken houden (zoals ik). En als je alleen voor jezelf moet koken is dat niet zo handig… dan maak je niet zo snel een uitgebreid menu. (Vandaar ook dat ik collega Pranav (vrijgezel, dus ook in z’n uppie) soms over de vloer heb te eten, en soms eet ik bij hem.)

Maar goed, Miranda had het idee laatst opgevat om een maandelijks ‘rotating’ dinner te organiseren. Hartstikke leuk. Voor een man of zes koken, iedere maand bij iemand anders. Zo leer je nog eens wat nieuws, en het is nog gezellig ook. Ik heb me opgegeven, en afgelopen dinsdag was de eerste aflevering van onze Monthly Dinner Club.

Bij mij, bij mij!

Ik heb voorgesteld om het spits af te bijten. Immers, de komende maanden ben ik vaak weg uit State College, en daarna hebben we een flinke verbouwing voor de boeg in ons nieuwe huis waarbij juist de keuken vervangen wordt. En aangezien het semester klaar is en ik het nu een stuk rustiger heb, had ik wel weer zin om wat te koken. En de rest was het snel met me eens nadat ik het menu had voorgesteld!

Het menu was (weer) Italiaans. Ik vind dat zelf erg lekker, en ik kan ook best wel Italiaans koken (al zeg ik het zelf… ik kan bijvoorbeeld niet zo best vlees klaarmaken als het niet op de BBQ gaat en Aziatisch lukt me ook niet). Wat heb ik gemaakt:

• Soep van tomaten en paprika’s met mascarpone (voorgerecht)
• Italiaanse salade met tomaat, mozzarella, olijven en komkommer
• Verse ravioli. Twee soorten vullingen: spinazie-ricotta en ricotta-parmazaan-verse kruiden
• Pastasaus. Twee soorten saus: een tomatensaus met verse basilicum en verse tomaten, en een boter-saliesaus (voor die laatste moest ik boter klaren, dat had ik nog niet eerder gedaan. Weer wat geleerd!)
• Panna cotta’s met mangomousse en mangogelei in drie lagen (nagerecht)

Toen college Pranav hoorde dat ik weer verse ravioli ging maken had ie zichzelf uitgenodigd. Prima, maar dat betekent dus ook dat hij een keer gaat koken. Indiaas, uiteraard, en ik eis Indiase spinazie (oftewel ‘saag’ – ik heb het wel geprobeerd aan de hand van de instructies van Pranav’s moeder, maar dat lukt me nog niet echt)!

Uiteindelijk waren we met z’n zessen: Miranda, Philip, Kayla, Samantha, Pranav en ik. Ik had de tafel mooi gedekt met mijn nieuwe IKEA borden en IKEA bestek – daar had ik er tenminste steeds zes van, want voor de rest heeft dit huis alleen een samenraapsel van verschillende borden en bestek… en deze perfectionist vindt dat afbreuk doen aan het eten (het oog wil ook wat). Met een tafelkleed, een water- en een wijnkaraf en grote wijnglazen erbij ziet dat er voor de doorsnee Amerikaan, die bij zo’n happening typisch van plastic of papier eet, overigens zeer indrukwekkend uit.

De tafel netjes gedekt. Kennen ze hier niet 🙂

Evaluatie

Het diner is ook echt goed gelukt, al zeg ik het zelf. Ik vond het zelf tenminste zeer lekker, en ik ben megakritisch op mijn eigen eten dus dat zegt wat… De soep was verrassend goed gelukt (experimentje met paprika’s die op moesten die ik van te voren even had aangebakken in kruidenolie). Het ravioli maken ging al erg goed eerder in de week en bij het koken bleven ze mooi heel. De vulling (dat is altijd een beetje experimenteren: blijft de vulling pittig genoeg na het koken?) bleek ook nog lekker. De botersaliesaus (nieuw) is een blijvertje. En mijn panna cotta’s (het was even prutsen met gelatinepoeder in plaats van gelatineblaadjes) vielen zwaar in de smaak, en ze zien er ingewikkeld uit…

Tomaten-paprikasoep met mascarpone

Verse, zelfgemaakte ravioli. LEKKER!!!

Italiaanse salade (niet zo heel speciaal meer voor me eerlijk gezegd, maar altijd een succes)

Kleine relativering: Amerika is nu niet echt het land van culinaire hoogstandjes. En als je dan kleine dingetjes doet als verse basilicum over de pasta strooien, en zelf je parmazaanse kaas in mooie krullen schaven in plaats van in geschaafde versie in een bakje kopen, ja, dan maak je al snel indruk.

Laten we zeggen: in het land der blinden is éénoog koning. Oftewel: met één smaakpupil kom je hier al een heel eind!

De panna cotta’s van drie lagen in glaasjes

De Monthly Dinner Club crew: Pranav, Kayla, Phillip, ik, Samantha (en Miranda achter de camera)