Eindelijk. Het wordt warmer…!! Het was gisteren gewoon 14 graden (boven nul, jawel!!). Wat een toeval he… Michiel is er, het wordt meteen een stuk warmer. Echt – ik hoef niet eens meer mijn handschoenen en muts standaard op te doen, ik kan gewoon met mijn jas los rondlopen. Heerlijk! Dat hebben we hier nog niet gehad. Ik heb nu voor de eerste keer zelfs gezien dat ik gras in de voor- en achtertuin heb hier! Want tot nu toe was het een witte wereld (ook mooi hoor), en heb ik daar nog helemaal niets van gezien.
Rondje golfbaan
En wat doe je dan? Dan ga je buiten hardlopen (nou ja, ik ga joggen, Michiel gaat hardlopen), liefst op de golfbaan naast de deur. Ik heb hier twee keer eerder buiten (kunnen) hardlopen, telkens was er sneeuw, en dan is het hardlopen gewoon gevaarlijk. Veel te glad…
Afgelopen vrijdag hebben we ‘s ochtends ook al gelopen, deels op de golfbaan. Samen. Michiel ging niet zo hard vanwege zijn teen, ik ga überhaupt niet zo hard. Afgelopen vrijdag was het nog maar 3 graden, en was de grond nog stijfbevroren. De afgelopen twee dagen schoot de temperatuur nog verder omhoog, naar de 14 graden zelfs, en was er, net als de afgelopen dagen, een schitterend zonnetje. Dat maakt de grond wel tot een natte, modderige bende. Michiel vindt het geen probleem om op verharde wegen te lopen, maar mijn scheenbenen kunnen dat niet zo best aan, dus gaat Michiel dan een rondje extra, of langer, en vaak veel harder. Deden we thuis in Leusden ook al. Het voordeel is dat Michiel de omgeving dan ook meteen beter leert kennen.
En ik ga natuurlijk ook nog naar de sportschool
Want dat mag ik niet overslaan, ik ga gewoon nog naar de sportschool met Veronica. Afgelopen zondag weer bijna twee uur. En boy, wat had ik een spierpijn maandags! Ik voelde me helemaal overleden (‘as if I was run over by a truck’ is de uitdrukking hier). Mijn hamstrings (denk ik…), sohee… ik wist niet dat die zo’n pijn konden doen…
Fietsen
En misschien gaat Michiel ook nog wel even fietsen hier. Hangt een beetje van het weer af. Want woensdag gaat het weer sneeuwen en vriezen, en dan is het weer uit met de lentepret. Op zich wel goed. Want als Michiel hier alleen maar zonneschijn en lenteweer ziet, zou ie denken dat ik alleen maar aan het overdrijven ben, en dat het hier helemaal niet zo koud is… En dat was tot afgelopen donderdag echt wel zo!
Sportief bezig zeg. Krijg je veel energie van.
Vaak lekker buiten. Geniet ervan.
Groetjes Afra.
Pingback: Voor de statistici: ik ben 100 dagen in State College! | Johanna goes USA!