Ik zit in mijn onderwijssemester – en dat betekent een hoop nakijkwerk. Extra veel nakijkwerk omdat ik een ‘writing course’ geef – mijn vak is het vak in de marketing major dat is uitgekozen om te fungeren in de stroom ‘writing across the curriculum’. In de praktijk betekent dat heel veel schrijfopdrachten: uitwerkingen van cases, vooral. Dit keer ook nog extra, extra veel omdat ik extra veel studenten heb. Nu heb ik gelukkig assistentie van mijn TA (teaching assistent), anders kwam ik helemaal nergens anders meer aan toe, maar toch moet ik ook zelf nog nakijken. Van al dat corrigeren kun je een hoop leren! Een paar inzichten.

Nakijken moet je beetje bij beetje doen

Vooral in mijn eerste jaar lesgeven maakte ik de fout om heel veel nakijkwerk allemaal achter elkaar te doen. Dat is niet handig. Niet alleen word je er gewoon heel erg moe en heel erg kriegel van, je evaluaties worden ook minder eerlijk. Ik heb er bijvoorbeeld een hekel aan als ik dingen meerdere keren moet vertellen aan dezelfde mensen (ik heb er ook een hekel aan als iemand mij hetzelfde ding twee keer – of drie keer – vertelt: ik onthou dingen namelijk). Als ik aan het nakijken ben geef ik feedback aan een bepaalde student. En nog een keer aan iemand anders. En nog een keer aan weer iemand anders. En op een gegeven moment sluipt er bij mij een bepaalde irritatie in, zo van “dit heb ik nu al zo vaak uitgelegd…” en dan kijk ik de zoveelste student die dezelfde fout maakt daar op aan. Maar dat is bij nakijkwerk natuurlijk onterecht: de volgende schrijfopdracht op de stapel heeft natuurlijk niet de feedback gehad van de al nagekeken opdrachten. Als er bij mij zo’n irritatie opkomt, dan moet ik echt oppassen dat ik niet na een bepaald aantal studenten strenger wordt gedurende het nakijken. Oplossing: het nakijken in batches doen. En mijn TA dus inschakelen.

Schrijfvaardigheid is niet om over naar huis te schrijven

De schrijfvaardigheid van veel studenten is niet om over naar huis te schrijven (en dat zeg ik als Nederlander!). Dat geldt niet voor iedereen: er zit een minderheid van studenten bij die echt wel goed kunnen spellen en formuleren, maar het is voor een groot deel huilen met de pet op. En dat is best verontrustend… ik geef immers les aan laatstejaars die over een paar maanden aan hun eerste baan beginnen. Ik hoop aan een betere schrijfvaardigheid bij te dragen door mijn vak… Misschien ijdele hoop op dit moment. Het is vechten tegen de bierkaai in het sociale media tijdperk.

Dan heb ik ook nog de buitenlandse, vooral Aziatische studenten. Voor mijn buitenlandse studenten is het schrijven helemaal uitdagend. Nu geef ik iedereen, en vooral mijn buitenlandse studenten, graag advies maar met 126 studenten kan ik uiteraard niet iedereen persoonlijk schrijfles geven… Ik beoordeel schrijfopdrachten typisch met maximaal 10% voor taal en structuur, en eigenlijk geef ik dat punt praktisch altijd, zelfs als er heel veel taalfouten in staan – want in zo’n geval is de rest van het verhaal vaak ook inhoudelijk niet best. Het gaat mij meer om de inhoud: als ik tenminste kan lezen wat er staat (hoe krom ook) dan geef ik de punten vaak wel… Ik geef immers het vak Marketing Strategy, niet ‘English 101’.

Nieuw! Het outsourcen van papers

Tot misschien wel vorig jaar was het grootste probleem bij schrijfopdrachten plagiaat: het kopieren van (delen van) schrijfopdrachten van anderen. Je kunt dat vaststellen door schrijfopdrachten door een plagiaatchecker te halen: daarmee worden teksten vergeleken met alle andere schrijfopdrachten van andere studenten, en online materiaal. Je kunt er een hoop aan doen om plagiaat te voorkomen. Bijvoorbeeld:

1. Niet dezelfde opdracht als het vorig jaar geven – daarmee is materiaal van vorig jaar onbruikbaar
2. Materiaal laten gebruiken van andere onderwerpen uit de cursus – daarmee is online materiaal onbruikbaar
3. Eigen ervaringen laten gebruiken – daarmee is materiaal van andere studenten onbruikbaar

Ik pas dit soort dingen toe. En toch gebeurt fraude nog steeds. En wel door het outsourcen van het schrijven van papers door een paper mill. Dat zijn online diensten die voor de student geheel op maat een paper schrijven. Het idee is dat je gewoon je opdracht naar deze dienst toestuurt – hoe complex ook – en vervolgens schrijven zij gewoon een paper. En daarmee hebben de bovenstaande remedies helemaal geen zin meer. Het is best wel erg: hele scripties worden zo afgeleverd. Ze worden schijnbaar nota bene geschreven door docenten die dit materiaal soms gewoon ook nog zelf lesgeven en op deze manier een zeer goede zakcent bijverdienen (daar word ik echt niet goed van… hoezo ethisch besef!!). Dit soort diensten is natuurlijk niet goedkoop – maar voor studenten die tienduizenden dollars aan collegegeld betalen is het ‘redden’ van hun diploma soms veel waard. Maar goed… daar hebben ze zich zelf uiteindelijk mee.