Twee weken geleden was het Spring Break. Dat is een week zonder colleges. Dat is een zeer welcome afwisseling van de drukke weken van het onderwijssemester. Alle studenten zijn dan weg; die zijn dan in de regel op hun eigen Spring Break-vakantie in Florida of Mexico (type zuip-feest-en-strandvakantie). De meeste faculty zijn dan ook weg. Deze keer heb ik ook mijn kans gepakt.

Naar Chincoteague

Nu is het de afgelopen weken afwisselend weer geweest: dan weer sneeuw, een paar dagen boven nul, dan weer een sneeuwstorm, een paar schitterende dagen, weer sneeuw… Maar tijdens een paar dagen tijdens Spring Break zou het fantastisch mooi weer worden.

We namen het er van: eind van de middag op dinsdag heeft Michiel me van kantoor gehaald en zijn we naar de kust gereden. We zijn richting Baltimore gereden, daarna naar Annapolis, de ‘Bay Bridge’ over en toen kwamen we bij de Kent Narrows uit (in Maryland). Dat ligt zo’n beetje in de Chesapeake Bay (zo ongeveer ‘de Blauwe Hand’ in het groot). Dat op het Delmarva – het grote schiereiland dat deels Maryland, deels Delaware, en voor een deel Virginia is, aan de oostkust van Amerika.

Bij de Kent Narrows in de Chesapeake Bay

De volgende dag reden we verder naar het zuiden naar Chincoteague. Dat is een eiland dat via een brug aan het schiereiland vast zit ter grootte van eenzesde van Texel (nu ben ik nog nooit op Texel geweest, dus wat weet ik er van, maar het deed me heel erg aan Texel denken: overal riet, vogels, en strand…). Daar wonen zo’n 3000 mensen. Dat moet tijdens het seizoen hartstikke druk zijn met overal eettentjes en foodtrucks, maar nu was het op de eerste prachtige dagen van het jaar uitgestorven. Maar goed, daar gingen wij wel naar toe!

Waarom gingen wij naar Chincoteague? Op dat eiland is weer een brug naar een ander, langgerekt eiland genaamd Assateague. Daar woont niemand. Dat is een langgerekt beschermd kustgebied. Ze hebben daar het Chincoteague Wildlife Refuge park – en daar ging het mij om. Een park vol moerasland, rietland, strand…. En vogels!

Wilde paarden

Het eiland staat hier in Amerika bekend vanwege de wilde paarden die er rondlopen. Hoe ze ooit op dat eiland terecht zijn gekomen is een raadsel. Men denkt dat het afstammelingen zijn van een groep paarden die afkomstig zijn van een Spaans galjoen zijn dat vlak voor de kust gezonken is – of het zijn gewoon afstammelingen van een stel paarden die door een plaatselijke boer te grazen zijn gezet op het eiland. Nu zijn die paarden vast leuk voor heel veel mensen, ons ging het meer om de rest van de natuur (ik ben geen paardenmeisje).

Natuurgebied

Tegenover ons hotel zat een fietsverhuur. En we zaten recht naast de brug naar Assateague waar de Wildlife Refuge zat. Wij hebben op woensdag en donderdag fietsen gehuurd en een paar rondjes in de Wildlife Refuge rondgefietst. Uitrusting: flesje water, verrekijken en camera (later deze week de vogelfoto’s!). Heerlijk ontspannen, dat konden we wel even gebruiken!

Zo sta ik er dan bij

Michiel met het welkomstcomite (Canadese ganzen)

Na het schelpen verzamelen moest het zand uit mijn schoenen!

Naar huis zwaaien, dat is ongeveer die kant op…

Kortom: fietsen, vogels kijken…. en vis eten!

Zowel dinsdagavond, woensdagavond, als donderdagavond hebben we vis gegeten (nou ja, en zeevruchten). Een lijstje van de beesten die we hebben verorberd (aanrader: Bill’s Prime Seafood and Steaks op Chincoteague – niet toevallig het enige restaurant waar we moesten reserveren tijdens het laagseizoen):

• Een lobster tail (kreeftenstaart – dat was mijn eerste keer, lekker joh)
• Crab cakes (oh wat super lekker!!)
• En nog meer crab cakes (dat is namelijjk beest nummer 1 waar ze daar op vissen)
• Oesters (nog maar eens een keer geprobeerd, ik ben er niet gek op)
• Clams (kokkels)
• Clam chowder (een soort vissoep van kokkels)
• Crab imperial (krabbenvlees met hollandaisesaus)
• Champignons gevuld met krab (want ook lekker)
• Zeebaars (‘grouper’ heet dat hier)
• Grote garnalen
• Scallops (coquilles)

Allemaal dingen die je hier in State College niet zo makkelijk tegenkomt. We hebben weer even bijgetankt wat seafood betreft. Het is maar goed dat we dit niet elke week doen, anders waren de zeeen snel leeg!

Even kort er uit

Na twee dagen genieten zijn we vrijdag weer teruggereden. Na een paar dagen boven de 20 graden en een stralende zon was het wel even een klap in het gezicht: er kwamen sneeuwbuien aan – en nee, dit was nog niet sneeuwstorm Stella, dat was namelijk de volgende week pas. Het was meteen weer koud en regenachtig!