Ik was al weer een tijdje terug in State College (sinds 7 juni) van mijn trip naar Nederland. Sinds dinsdagavond de 21e juni is Michiel ook weer terug. We hebben niet tegelijkertijd gereisd… we hadden maar 5 dagen overlap ‘samen’ in Nederland.

Waarom zijn jullie apart gegaan?

We hadden 4 juni een feestje van mijn schoonouders waar we allebei absoluut aanwezig moesten zijn. Alleen ik had ook een uitnodiging om aan de Universiteit van Amsterdam een seminar te gaan geven. Dat laatste kon ik combineren met mijn bezoek aan Nederland. Addertje onder het gras: dat moest wel zo vroeg mogelijk gebeuren, nog tijdens het semester, zodat er zoveel mogelijk onderzoekers aanwezig zouden kunnen zijn. En dat betekende dat ik half mei al richting Nederland ging.

Voor Michiel was dat echter te vroeg. Hij kreeg pas relatief laat (en later dan verwacht) z’n eerste levering stenen binnen voor zijn Stone Design business, en wilde graag nog een paar weken extra draaien met de online verkoop. Immers, gedurende zijn bezoek aan Nederland wilde Michiel ook graag afspreken met z’n leveranciers, en des te later is dan des te beter – dan zijn er verkoopresultaten over een langere periode te bespreken.

Dus apart naar Nederland. En, hoe beviel dat?

Hmm… Het heeft zo z’n voor- en nadelen. Aan de ene kant mis je elkaar natuurlijk wel. Aan de andere kant heeft de familie aan de andere kant nu opgeteld 5 weken ‘toegang’ tot één van ons, en dat is voor die kant wellicht meer ‘quality time’ over een langere periode. En de ‘quality time’ was wellicht meer gericht. Vanwege praktische voordelen sliep ik bijvoorbeeld bij mijn ouders gedurende mijn ‘alleen’-dagen, en Michiel bij zijn ouders – zo spreek je je eigen ouders toch net even wat meer dan dat je allebei bij één setje slaapt (geen zorgen, de overlap-dagen hebben we wel gezamenlijk doorgebracht hoor).

De keuzes van onze activiteiten was ook anders. Michiel heeft onder andere meer tijd kunnen besteden in z’n ouderlijk dorp en met zijn voormalige collega’s, hij had natuurlijk z’n leveranciersgesprekken, is wezen wielrennen en hardlopen met zijn moeder, en had z’n mannenweekend met de vrienden van De Keet. Ik ben daarentegen in Amsterdam geweest voor mijn seminar, ben met mijn pa op reis geweest naar Zuid Frankrijk (later meer daarover…), ik ben nog naar Belgie geweest voor mijn medische perikelen, heb een dagje Rotterdam gedaan met de Vijfvinkels (later meer!) ben op bezoek geweest bij de familie in Steenwijk, heb aardbeien geplukt met Albertine, de kids en mijn moeder… en daar waar Michiel gaat wielrennen en hardlopen ben ik een veel kleiner rondje aan het joggen.

Deels mis je daardoor ervaringen. Michiel heeft mijn bezoekje aan Rotterdam gemist, waar hij echt graag bij had willen zijn. En ik zag Michiel’s familie natuurlijk eerder dan hijzelf… Michiel heeft een hoop quality time met zijn neefje en nichtje gehad waar ik ook graag bij had willen zijn (ik heb ook een hoop quality time met ze gehad hoor, maar tijd met neefjes/nichtjes kan bij mij nooit genoeg zijn). En ik heb de debriefing na z’n leveranciersgesprekken helemaal gemist, dus de stuurgroep van Present USA – ikke – is nog helemaal niet op hoogte… Wat dat betreft is apart reizen niet handig.

Meer mensen, andere gesprekken

Wij hebben vanwege die kleine overlap veel ANDERE mensen gesproken… buren, vrienden, collega’s, familie… ja, er zat wel een beetje overlap in – vooral bij de directe familie natuurlijk – en bijna allemaal hadden we ze net zo goed met alletwee tegelijk kunnen spreken, maar ik denk dat we op deze manier MEER mensen hebben gesproken in totaal.

Daarnaast, je spreekt ze ook ANDERS. Voorbeeldje. Als wij met z’n tweeën tegelijkertijd naar bijvoorbeeld Albertine zouden gaan, dan zouden we dat doen op een moment dat de hele familie aan die kant er is, dus na het eten. In dit geval was ik er in mijn eentje en was dus een heel stuk flexibeler. Ik ben zo mee geweest naar zwemles (van mijn neefje Floris; was nog wel handig ook, kon ik ook op mijn nichtjes Anne-Marie en Carlijn letten als Albertine even druk was), en één iemand extra past al snel in de auto. Ik heb ook meegegeten (dat kan ook makkelijk als je maar één eter extra hebt natuurlijk).

Nu was in dit geval mijn zwager Roelant die dagen in het buitenland, en had ik Albertine alleen. Zo ontstond er een zus-tot-zus gesprek dat we in tijden niet meer gehad hebben (dat ligt aan mij – moet ik maar niet in Amerika gaan wonen). Het was ineens ver na enen (terwijl ik er om half drie al was die dag!!), en beiden hadden we totaal niet door dat het al zo laat was… Datzelfde gebeurde met andere familie/vrienden (dat zit in de familie, ligt niet alleen aan mij, maar wel voor tenminste 70%). Dit zie ik niet zo snel gebeuren met Michiel erbij, ik houd me dan toch wat in. Aan de andere kant, Michiel heeft natuurlijk ook zo z’n 1-1 gesprekken gehad die anders (misschien korter, of zelfs langer?) waren geweest als ik daar ook bij was geweest – en je bent er al gauw ‘bij’ als je met z’n tweeën op reis bent.

Weer samen

En zo is het dat wij elkaar ongeveer 5 weken lang amper hebben gesproken. Ik slaap er niets minder om als ik alleen ben (misschien zelfs wel beter, eerlijk gezegd, en dat is vanwege mijn slaapwandelen waarschijnlijk wederzijds…) en ook gaat het leven gewoon door in State College als één van ons even alleen is. We hebben elkaar weer een hoop te vertellen!