Een tijdje geleden zijn wij naar het plaatselijke State Theatre geweest voor een concert van The Wailers (de voormalige begeleidingsband van Bob Marley). Dat was leuk. Daar zagen we ook dat Ed Kowalczyk, de lead zanger van de band Live, naar State College zou komen. Nu was Live jaren geleden een van mijn meest favoriete bands – ik had hun albums in mijn diskman, en heb ‘Throwing Copper’ letterlijk grijs gedraaid. Ik ken veel van die nummers nog steeds woordelijk uit mijn hoofd (raar, ik heb schijnbaar een deel in mijn geheugen voor dat soort onzinnige kennis). Anyway, ik heb meteen tickets gekocht.

‘Unplugged, integral rendering of Throwing Copper”

Want dat zou het zijn. Een unplugged concert, dus akoestisch en niet versterkt dus. Gaaf, want bij zo’n unplugged concert door de zanger alleen zou heel veel improvisatie toestaan. Ik denk dan bijvoorbeeld aan het unplugged concert van Nirvana…. Stel je voor: “Lightning Crashes” – tien minuten lang… “I Alone” heel rustig… Ik zag het helemaal zitten. En een integrale uitvoering van een van mijn meest favoriete albums, die ik nog steeds kan meezingen. Mooie belofte. Maar dat was niet helemaal gelukt.

Het affiche van het concert in The State Theatre van State College

Het was heel gaaf hoor, dat zeker, maar het affiche klopte niet echt. Het was geen unplugged, maar een ‘plugged’ concert, waarbij de drums en andere instrumenten op een soort geluidsband meeliepen. Ed Kowalczyk en z’n bandlid speelden daarop mee. Jammer, want daarmee wordt de sfeer meteen anders, en kun je ook geen improvisatie doen. En daar was ik juist zo naar op zoek. Tweede puntje: het was geen integrale uitvoering van Throwing Copper. Het was een nummer van Throwing Copper, dan een nieuw liedje, dan weer eentje van Throwing Copper, dan weer een nieuw liedje. Is dat erg? Nee, ook leuk hoor, maar ik keek nu net zo uit naar al die oude meuk van vroeger.

Stem…

En wat ziet ie er goed uit, Ed Kowalczyk. En wat een stem. Niets veranderd. En wat zijn de liedjes goed. Lightning Crashes, mijn favoriet, heb ik zelf opgenomen, zie hieronder. Ed vertelde erbij dat het nummer eigenlijk niet uitgebracht zou worden als het aan de platenmaatschappij had gelegen (“veel te lang”, en “dat kan nooit een succes worden”). Uiteindelijk is het de grootste hit voor ze geworden, en zorgde “Lightning Crashes” ervoor dat Ed en z’n band voltijd aan hun muziek konden werken. Nu heeft “Lightning Crashes” overigens ook alleen maar gitaren nodig, dus dat kwam voor deze setup mooi uit.

En dan die tekst van Lightning Crashes. Supermooi. Vond ik vroeger al, en vind ik nog steeds:

Lightning crashes a new mother cries
Her placenta falls to the floor
The angel opens her eyes
The confusion sets in
Before the doctor can even close the door

Lightning crashes an old mother dies
Her intentions fall to the floor
The angel closes her eyes
The confusion that was hers
Belongs now to the baby down the hall

I can feel it, comin’ back again
Like a rollin’, thunder chasing the wind
Forces pullin’ from
The center of the earth again
I can feel it.

Lightning crashes a new mother cries
This moment she’s been waiting for
The angel opens her eyes
Pale blue colored iris
Presents the circle
And puts the glory out to hide, hide

I can feel it, comin’ back again
Like a rollin’, thunder chasing the wind
Forces pullin’ from
The center of the earth again
I can feel it

Ed Kowalczyk van Live, live in State College – het was wel heel donker…

Al met al, een mooi concert, en ik ben blij dat we heen zijn geweest. Al denk ik wel dat het met een echte unplugged versie NOG mooier had kunnen zijn.