De afgelopen twee weken heb ik niet zoveel geblogd… Sorry daarvoor – ik weet dat sommige van jullie ‘ontbijten’ met mijn blog, en dat zat er de afgelopen tijd even niet in. Reden? Te druk met knie-therapie, werk, een beetje ziek/moe van mijn medicijnen, en ook nog weg vanwege een uitje naar North Carolina. Daarover later allemaal meer. Ik zal eerst een knie-update geven, want ik heb nog steeds erg last van mijn quadriceps tendonitis – en dat kost me heel veel tijd zo op een dag.

Oefeningen…

Ik moet een hoop oefeningen doen voor mijn knie. Die kosten me heel veel tijd – zo’n anderhalf uur per dag. Maar hoeveel tijd het ook kost, het is absoluut belangrijk dat ik die oefeningen doe. Een deel van die oefeningen vereisen hulpmiddelen. Zo heb ik (ook thuis) oefeningen met een bal, met een strakke elastieken band, en inmiddels ook met gewichten. Een tijdje geleden kreeg ik al een pond aan mijn been hangen, en vorige week werd dat anderhalve pond. Die gewichten maken de oefeningen lastiger, en mijn spieren als het goed is sterker. En dan heeft mijn fysiotherapeut ook nog leuke andere ideeen: extra oefeningen erbij (maar niet eraf) en worden de herhalingen opgevoerd. Ja, op zo’n manier kom ik op anderhalf uur per dag knie- en been oefeningen!

Maar het helpt wel. Ik heb zo het vermoeden dat er maar weinig patienten zijn die zo loyaal hun oefeningen doen als ik. Waarom denk ik dat – de fysiotherapeuten hier laten je niet voor niets ook de oefeningen doen bij elke afspraak die je hebt. Dat ben ik in Nederland niet gewend. Daarmee worden de afspraken langer (anderhalf uur), duurder (140 dollar per keer – en nee, de verzekering betaalt nog niet mee), maar ook wel effectiever, want ze corrigeren me meteen als ik mijn oefeningen niet goed genoeg doen.

Prognose 

Een maand geleden schoot mijn voortgang niet op en liep ik achter op schema, maar inmiddels is dat andersom: het herstel van mijn quadriceps tendonitis gaat sneller dan verwacht, zei de orthopeed toen ik laatst op een herhalingsconsult ging. Dat was dus goed nieuws. Ik blij. Maar er was ook slecht nieuws:

1. Omdat ik nog op een bepaalde plek zeer scherpe pijn heb, heb ik waarschijnlijk mijn pees niet alleen ontstoken (overigens wordt die ontsteking hard minder, gelukkig), maar is mijn pees waarschijnlijk ook ingescheurd. Gelukkig niet afgescheurd, maar zo’n scheurtje heelt veel lastiger.
2. De totale herstelperiode bleek ook veel langer dan ik verwachtte – pas over 4 tot 6 maanden heb ik alle functionaliteit weer terug. Tot die tijd heb ik nog regelmatig pijn in mijn knie, is de voorspelling.

Desondanks zie ik het goed in. Vanochtend kon ik voor het eerst sinds mijn knieblessure een ‘wall-slide’ oefening doen (lijkt op een squat, waarbij je met je rug tegen de muur leunt). Die kon ik niet verder dan 45 graden zonder immense pijn te ervaren, en dat ging vanochtend ineens wel.

Ik ben de hele zondag blij geweest vanwege mijn knie!