Ik heb goed nieuws! We zijn weer een stapje verder in onze immigratieprocedure. De i140 – de werkgebonden immigratiepetitie – is goedgekeurd!

Hoe zat het ook al weer? 

Eind augustus liet ik weten dat we vertraging hebben opgelopen in onze green card aanvraag. Ze hadden mijn ‘i140’-formulier even vergeten, en pas nadat ik een service request heb gedaan, schoten ze in actie, daar bij de Amerikaanse immigratiedienst. En niet dat ze op dat moment mijn i140 goedkeurden… nee, ze stuurden me een ‘RFE’, een Request for Further Evidence.

Ik moest dus aanvullende bewijzen en documenten aanleveren. In mijn geval moest ik (vrij uitgebreide) brieven laten schrijven door al mijn vorige werkgevers (tot en met Research International in 2005/2006 aan toe!) waarin mijn vaardigheden, kennis en kunde, etc. allemaal in naar voren komen. En daarbij moest ik ook nog cijferlijsten van al mijn universitaire opleidingen (terug tot 2000…) opsturen. Allemaal onnodig, volgens hun eigen regels, want ik heb immers een PhD die allang al gekeurd is, en dan maken werkervaring en cijferlijsten van bacheloropleidingen niets meer uit.

De ‘verdediging’

Hoe dan ook, ik heb gelukkig al mijn cijferlijsten destijds nog in Nederland vrolijk allemaal officieel laten tekenen, en die documenten had ik al hier (een goede voorbereiding is het halve werk). Mijn werkgevers kon ik allemaal terugvinden. Ik heb voor alleen een soort voorbeeld opgesteld (want weten zij nog welke opdrachten ik allemaal heb gedaan? Denk het niet…!) en ik heb binnen een dag of vijf alle brieven ontvangen (een goede voorbereiding is het halve werk). Fijn dat mijn werkgevers allemaal zo snel hebben meegewerkt!

Het hele pakket heb ik vervolgens allemaal naar het International Scholars Office gestuurd, en die heeft ze verwerkt in een sterke ‘verdediging’ (zo noemden ze het echt, alsof het hier een rechtzaak betreft. En nu heeft het de Amerikaanse Immigratiedienst het zich behaagd om mijn i140-formulier goed te keuren. Nou, dat mocht ook wel, eerlijk gezegd.

Het vervolg

Is nog een beetje vaag, eerlijk gezegd. Op basis van deze i140 worden nu de i485-formulieren behandeld. Dat zijn de ‘adjustment of status’-formulieren die je immigrantenstatus aanpassen van een H1B voor mij en een H4 voor Michiel naar een green card voor ons allebei. Nu moet dat niet zo’n moeilijk geval meer zijn, immers, de onderliggende basis (i140) is al goedgekeurd. Vergelijk dit bijvoorbeeld met immigratiegevallen op basis van een huwelijk met een Amerikaan, daarvan moeten ze eerst uitzoeken of dat huwelijk wel ‘echt’ is en niet voor huwelijksfraude.

In theorie kan het dus snel gaan. Maar is dat in de praktijk ook zo? Waarschijnlijk niet. Reden 1: ze hebben nogal wat vertraging opgelopen want ze lopen 7 maanden achter met de behandeling van die formulieren. Reden 2: hoewel de immigratiedienst ons formulieren al in november vorig jaar heeft ontvangen, komen onze formulieren nu pas in de rij (omdat pas nu de i140 is goedgekeurd; dat had dus veel eerder gekund). Reden 3: de immigratiedienst is onnavolgbaar: bij sommige vergelijkbare gevallen worden de i485 formulieren in twee weken afgehandeld, bij anderen duurt de rest van het proces anderhalf jaar.

In de tussentijd vragen we nog maar weer eens een werkvergunning (voor Michiel) aan, want die loopt namelijk af in januari. En tegen die tijd is de green card er vast nog niet!