Qua timing klopt dit bericht niet helemaal. Op het moment van schrijven heb ik lunchpauze en zit Michiel in het vliegtuig (om precies te zijn, hij zit boven Ontario). Maar, ik heb nog geen internet thuis, dus ik schrijf dit stukje van te voren en zet ‘m alvast klaar voor vanavond. Zodat de lezers volgens het reguliere schema ’s ochtends de nieuwe blogpost in hun mailbox vinden (en niet de avond ervoor al) – ik weet dat ik daarmee een hoop ochtendrituelen zou verstoren…
Michiel komt deze kant op!
Maar goed, dat zijn bijzaken. Hoofdzaak: Michiel komt er aan. Hij heeft de afgelopen weken afscheid genomen van collega’s, heeft (voorlopig) zijn laatste biertjes gedronken met de gasten van De Keet, heeft de laatste keer met Fenna gespeeld, en heeft de (schoon)familie intensief bezocht. Dinsdagochtend vroeg is Michiel door Loek en Afra naar Schiphol gebracht. Hoe dat is verlopen weet ik nog niet… maar als het goed is, is ie in het vliegtuig gestapt.
Laatste dag alleen
Deze 24 uur zijn mijn laatste uren ‘alleen’. Hmm. Apart. Over het afgelopen half jaar gezien heb ik me prima gered. Ik vind mezelf aardig zelfstandig (was ik natuurlijk al, maar het gaat me hier beter af dan ik had durven dromen). Maar toch, het is echt saai in je uppie hoor. ’s Avonds alleen thuiskomen, alleen koken, in je eentje thuis… goed dat daar een eind aan komt. En alles zelf regelen en beslissen is leuk tot op zekere hoogte… ik ben toch een mensenmens en wil graag overleggen. En dat gaat nu eenmaal beter met een analoge versie van vlees en bloed dan met een digitale (Skype, What’s App) versie van Michiel.
Ik had dus ook geen zin in ‘alleen’ die laatste avond. Dus ik heb mijzelf uitgenodigd bij Pranav (“Ik kom koken. En wel gevulde paprika’s met een salade. Is dat goed?”) en heb daar gekookt en gegeten. En heb meteen wat extra gemaakt voor Michiel en mij voor later in de week (ik kan nog niet koken thuis). Vervolgens direct naar huis, weer wat handgrepen op een stuk of tien kastdeurtjes gemaakt (het is weer gelukt), en naar bed.
Zenuwachtig
Daar waar mijn moeder nu waarschijnlijk buikpijn heeft (ik ken mijn moeder), en Afra waarschijnlijk ook (het is niet niks als je zoon emigreert…), krijg ik ook geen hap door mijn keel. Dat is niet handig als je lunchpauze hebt… Ik ben zenuwachtig. En niet zo’n klein beetje ook. Ik gooide net ook al een kopje (lauwe) thee over mijn bureau…
Waarom? Nou… This is the first day of the rest of our life. En dat leven ben ik hier al begonnen. Ik heb keuzes gemaakt voor ons beiden. Huis, verbouwing, auto, vrienden… ik heb al heel wat opgebouwd en heb mijzelf in mijn eentje goed gered. Ik ben erg benieuwd wat Michiel er van vindt allemaal, of hij hier makkelijk in past, en of zijn nieuwe leven hier in State College hem net zo goed bevalt als mij.
Want het is niet niks, emigreren.
Nog een paar uur.
En dan begint de eerste dag van de rest van ons leven.
Johanna goes USA! 
En nu we dit lezen is Michiel natuurlijk aangekomen! Hoe was het om elkaar weer te zien? En wat vind hij van het huis? Want dus heeft hij toch nog niet gezien? Ik begreep van Michiel dat hij vandaag direct aan de slag kan!? Geniet van de 1e tijd samen!!
Hey Martine, klopt helemaal… Michiel had het huis nog niet gezien! De eerste indruk was geloof ik goed. En ja, hij kan meteen aan de slag (maar hij zal eerst wel een lijstje gaan maken, met een planning… Michiel kennende!).
over dat ochtend ritueel heb je helemaal gelijk
er komt toch wel een foto van jullie samen ?
als bewijs dat je weer bij elkaar bent
veel plzier met zn 2en
hee
Goed idee, komt eraan!
We hebben ervan genoten Michiel nog even in ons midden de laatste tijd.
Maar het was een goed afscheid gister op Schiphol. Hij is natuurlijk erg benieuwd naar het huis en wat jij allemaal gedaan hebt sinds je daar bent. Nu kan je alles weer lekker samen overleggen.
Heel veel succes, en ik ben blij dat ze Skype uitgevonden hebben!!!
Michiel zal het wel niet met alles eens zijn wat ik heb gedaan, en hij zal een hoop vragen hebben waar ik het antwoord niet op weet. Maar hopelijk vindt hij de basis goed en vindt hij het huis mooi. Ik ben zelf ook heel erg benieuwd hoe dit allemaal gaat landen! Tot Skypes – vanaf dinsdag volgende week hebben we als het goed is weer internet thuis!
Lieve Johanna (en Michiel). Ergens klinkt dat ook heel heerlijk, the first day of the rest of our life. Wat hebben jullie een grote stap genomen en wat zullen jullie er vast ook ontzettend van gaan genieten! Het zal weer even wennen zijn samen, maar wat waarschijnlijk heel grappig gaat zijn is dat Michiel een frisse (en soms vast ook verraste) blik zal hebben op het leven dat Johanna in die laatste 6 maanden helemaal zelf al opgebouwd heeft. En die blik is vaak heel veelzeggend, en ook grappig. Dus, ik hoop dat jullie (naast alle andere genietingen) daar ook veel leuke momenten mee zullen creeeren!
Jullie kunnen dit samen, neem je tijd om te landen, en veel plezier!!!!
Liefs Ellen
Oh, en ik zie nu dat ik als Koen, mijn man, ingelogd sta, maar de bovenstaande reactie is van UvT-Ellen!!
Gaat Michiel nu ook meebloggen? Is wel zo leuk dan he, saampjes!
Zou je hem even moeten vragen! Vanaf dinsdag hebben we internet thuis, dus wie weet?
johanna, je hebt je kanjer weer naast, achter en voor je staan, was het afgelopen half jaar ook wel, maar nu kun je hem weer vastpakken,
michiel veel succes met inburgeren, en wat een gedoe eigenlijk, nu krijg jij ook iedere keer een kus van je schoonmoe, haha.
veel succes en liefs allebei en eerst maar een weekje genieten. en trivia?