Het was een verrassing voor me: ik ben mentor geworden! Van meteen 26 studenten tegelijkertijd! Dat is weer een nieuwe verantwoordelijkheid op mijn bordje.

Hoe zit dat?

Studenten die in hun junior jaar zitten (dat is het derde jaar dat ze op Penn State hun studie doen) krijgen een mentor. In die fase van hun studie hebben studenten een ‘major’ (een hoofd-afstudeergebied) gekozen. Dan krijgen ze een begeleider uit hun vakgebied, als aanvulling op de begeleiding die ze krijgen van de reguliere adviseurs van de studiebegeleiding.

In het derde en vierde jaar gaan studenten zich vragen stellen hoe ze het beste hun master moeten indelen, hoe ze het beste een stage (‘internship’) kunnen regelen, en hoe ze zich het beste moeten voorbereiden op deaanmelding voor een vervolgstudie of op het krijgen van een baan. De studenten blijven twee jaar bij me, en kunnen bij me terecht voor advies, en ook voor eventuele aanbevelingsbrieven.

Uitdaging

Mentor zijn is voor mij nog best wel lastig: ik ben het Nederlandse systeem gewend, en dat is toch wat anders dan de Amerikaanse manier van stages, vervolgstudies, en solliciteren. Daar waar veel studenten op Nederlandse universiteiten na hun bachelor haast automatisch doorgaan naar de masteropleiding, is dat hier in Amerika, vooral bij bedrijfskunde, zeker geen automatisme. Sterker nog, om die reden hebben wij op Penn State niet eens een master of marketing. Wij hebben wel MBA opleidingen, maar daarvoor heb je echt wat werkervaring nodig.

Rechtenopleiding

Een vervolgopleiding die wel meteen na een bacheloropleiding kan volgen als master is een rechtenopleiding. Weer zo’n verschil: in Nederland begin je met je studie rechten meteen in je bachelor, hier is dat een master, en het maakt niet uit welke vooropleiding je hebt gehad. Het heeft voor- en nadelen. Als Nederlandse scholier kies je normaal gesproken rond je 18e voor een rechtenstudie – en dat is misschien wat vroeg, ook gezien de hoge uitval op die studie. Aan de andere kant, wil je echt voor rechten gaan, dan moet je je eerst door vier jaar ogenschijnlijk ongerelateerde stof heenwerken (waarbij je stiekem toch heel wat relevante kennis en vaardigheden opdoet).

Mijn eerste mentorstudent

Ik had al mijn mentorstudenten een mailtje gestuurd om me voor te stellen, en om ze te vragen om een afspraak te maken indien ze mij nodig hebben. Dan moeten ze wel even vertellen waar ze voor komen. Niet alleen is dat een schiftingsmechanisme om te voorkomen dat er heel veel studenten komen alleen maar om kennis te maken (en dat is een beetje zinloos geweld), ook kan ik me zo voorbereiden in geval er vragen zijn die ik niet meteen kan beantwoorden.

En zo kwam vorige week mijn eerste mentorstudent langs, Alexa. Zij heeft nog twee jaar te gaan op Penn State, wil graag naar ‘law school’, zal in het voorjaar een semester in Italie studeren, zal in de herfst het toelatingsexamen voor de law school doen. Haar vraag: hoe kan ze zich het beste voorbereiden voor dat toelatingsexamen? Moet ze misschien geen stage doen? Ik heb het een en ander uitgezocht en heb haar naar mijn beste kunnen (en volgens mij wel aardig goed) kunnen adviseren.