Hier in Amerika duurt een ‘college’ opleiding (voor een bachelor graad) vier jaar. En al die ‘jaren’ hebben hier een naam. Niet ‘eerstejaars’, ‘tweedejaars’ enzovoort, nee, ze hebben daar hier nogal ingewikkelde namen voor bedacht. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het nu pas door heb. Dit zijn ze.
Freshman
Een ‘freshman’ is een eerstejaarsstudent. Die studenten moeten in de regel een hoop ‘General Education’ vakken volgen, buiten hun uiteindelijke vakgebied om. Studenten op Penn State moeten allemaal een vak volgen in de kunst, sociale wetenschappen, sport, enzovoort.
Hoewel er dus maar weinig vakken zijn die Smeal studenten binnen de business school moeten volgen in die fase, is het toch van belang dat ze zich inschrijven op de Smeal College of Business, omdat ze anders mogelijk niet meer kunnen instromen: de eisen van de business school zijn vrij hoog (bij ons).
Sophomore
Dan volgt de tweedejaarsstudent – die heet een ‘sophomore’. Ten opzicht van de freshman-vakken is er niet heel veel anders. Nog steeds moeten studenten ‘General Education’ vakken volgen. Verder kiezen ze vaak vakken die de studenten voorbereiden op hun major waar ze zich op focussen in het derde en vierde jaar. Wil een student verder in Marketing, dan hebben ze bepaalde vakken nodig: statistiek, wiskunde, Engels… Aan het einde van z’n tweede jaar gaat een student vaak op stage. In de zomer hebben ze hier 12 weken vrij, en daar past prima een langdurige stageperiode in.
Junior
De derdejaarsstudent heet hier (raar genoeg) ‘junior’ (ik dacht eerst dat dat een eerstejaars was, oeps…). Die volgt vakken van de major (bijvoorbeeld Marketing). Daar zijn een paar verplichte vakken bij, zoals Marketing 301 aan het begin waar men de basisconcepten van marketing leert. Aan het einde van dit jaar gaan deze studenten vaak op stage in de specialisatie van hun major. Die stage is heel erg belangrijk voor de kansen van de student op een baan na het vierde jaar, vaak hebben ze dan al een baanaanbod.
Senior
De vierderjaarsstudent heet hier ‘senior’. Die volgt nog steeds vakken van zijn major, en rond de studie af. Er is geen eindscriptie (op Smeal tenminste, bijvoorbeeld wel op Princeton). En dan is zo’n student klaar. Als een student nog geen baan heeft na de stage na het derde jaar, moet hij in het hele vierder jaar solliciteren.
Graduate student
Gaat een student verder studeren na zijn bachelor studie voor een master graad, dan heet dat een ‘graduate student’ (die term kennen we niet in het Nederlands, geloof ik). Is dat in de business school, dan zitten daar vaak een paar jaar werk tussen, en dan heet dat een Master of Business Adminstration (oftewel een MBA), bij ons duurt dat 2 jaar. Een MBA kan ook worden gevolgd door managers in een sneller programma, dan heet dat een Executive MBA (oftewel een EMBA). Wil een student verder studeren in een veld als biologie of natuurkunde, dan volgt de master vaak meteen na de bachelor.
PhD student
Een speciaal soort graduate student is de student die wil promoveren. In dat geval is dat een PhD student. Zo’n vervolgstudie duurt 5 jaar (bij ons op Smeal tenminste, het kan sneller in theorie en langer duren in de praktijk): 2 jaar vakken volgen, en daarna 3 jaar onderzoek. Aan het eind moet er een dissertatie liggen met origineel onderzoek.
Leuke info! PhD-students krijgen dus niet betaald zoals in Nederland? Ik ben ook 4 jaar PhD-student geweest (of eigenlijk nog steeds want moet nog promoveren 😉 ), maar dat is in NL dus gewoon een fulltime baan (gelukkig) 🙂
PhD studenten krijgen hier niet een salaris zoals wij in Nederland krijgen (met daarbij pensioenopbouw enzo). Ze krijgen vaak wel een stipendium in ruil voor hun TA-werk (teaching assistence) en hun RA-werk (research assistence). Daar kun je amper van leven, overigens, denk aan 800 dollar per maand of zo… De tuition wordt ze wel kwijtgescholden, gelukkig.
Dan moet je dus wel echte een passie hebben voor je vakgebied, dan is promoveren eigenlijk honger lijden :p
Ach, zo erg is het niet… Ze overleven het wel hoor. Maar als er ergens een keer ‘free food’ is bij een seminar bijvoorbeeld, staan de PhD studenten (terecht) vooraan.
Pingback: Ik ben mentor | Johanna goes USA!