Deze blogpost had ik een maand eerder kunnen schrijven, want het is al een maand eerder gebeurd: mijn collega (inmiddels ex-collega) en een van mijn beste vrienden hier is verhuisd.

Waarom? 

Pranav heeft inmiddels zijn vrouw gevonden (dat klinkt wat plastisch: het ging via een Indiaas match-making proces. Het was geen uithuwelijken, maar het gaat anders dan wij in Nederland gewend zijn). En ze zijn inmiddels ook getrouwd – hetgeen een geweldige reis en supermooi feest heeft opgeleverd. Maar het zag er lang niet naar uit dat Pranav ging trouwen – veel kandidaten vonden State College, Pennsylvania niet zo’n interessante stad om te wonen. Dat komt omdat er naast de universiteit niet heel veel grote werkgevers zitten, en natuurlijk is er minder te doen dan in een stad als Pittsburgh, Philadelphia, of New York.

De academische arbeidsmarkt werkt haast een jaar vooruit, dus toen Pranav begon met het zoeken naar een andere baan wist hij nog niet dat hij in het jaar dat voor hem lag EN zijn aanstaande zou vinden, EN zou trouwen (het kan snel gaan bij Indiase stellen), EN dat die aanstaande vrouw het ook wel prima zou vinden om in State College te zijn. Dat laatste zat er echter niet meer in, Pranav zou verhuizen, en zijn vrouw Priya, met hem, nadat ze welgeteld drie en halve week hier in State College hebben gewoond.

Uiteraard vind ik dat verschrikkelijk jammer – zo verlies ik een slimme en aardige collega op wie ik altijd kon terugvallen op het departement, en ik verlies het regelmatige gezelschap van mijn goede vriend met wie ik echt uren en uren heb gepraat over van alles. En net nu ik Priya heb leren kennen (zo’n lieve meid!) gaat zij ook weg! Ook heel erg vervelend voor haar: zij kent net een paar mensen hier in Amerika, moet zij die ook al weer laten gaan…

Bepakt en bezakt, en toen weg naar North Carolina!

Waarheen?

Pranav gaat naar Chapel Hill, in North Carolina, naar de University of North Carolina (UNC). Dat is de wereld niet uit, het is een uur of acht rijden, of zo… dus dat is nog best te doen voor een weekend, maar toch. Andere universiteit, andere staat (wel zelfde tijdzone). Hij wordt daar ook assistant professor. Wat Priya gaat doen, is nog niet bekend, dat hangt ook heel erg af van haar visumsituatie.

Afscheid

Natuurlijk hebben we de laatste dagen van Pranav en Priya hier in State College wel gevierd. We zijn uiteraard naar de laatste Trivia-met-Pranav in de Skeller geweest – en we hebben zowaar gewonnen! 🙂 We zijn nog een keertje wezen eten bij Kelly’s Steakhouse (heeeeerlijk) en we zijn nog een keertje gaan bowlen (weer met mijn gekneusde duim, die nu, een maand verder, nog steeds niet alles wil tillen, overigens). Ik heb ze nog onze stofzuiger uitgeleend en ik heb ze geholpen (ahum) door hun koelkast en vriezer leeg te maken (yes, homemade Indiase roti’s, gemaakt door Pranav’s moeder, nu in mijn vriezer te vinden). Ik heb, in het laatste weekend nog een ‘vroeg’ verjaardagscadeau aan Priya gegeven (een pastamachine en een Italiaans pasta-kookboek), en daar was ze helemaal emotioneel van…

Kortom, afronden, opruimen, dat soort dingen.

Pranav en Priya, voor de (voorlopig) laatste keer in de Rathskeller (gephotobombed door Chris)

Echt waar, we zijn eerste geworden!

En uiteindelijk spreken we elkaar toch nog regelmatig via allerlei kanalen, dus een formeel afscheid is het niet. We zullen daar in de herfst nog wel een keertje heen gaan, en ook komen Pranav en Priya nog eens deze kant op. Maar toch is het jammer. Ik had graag gewild dat ze hier hadden kunnen blijven!