Rond zes uur, afgelopen dinsdagavond belde ik met Michiel om te kijken of hij me van de universiteit kon ophalen. Op een gegeven moment hoor ik “ik moet opleggen. Beest in de tuin”. Okeeeeeej… dan mag dat wel een heel bijzonder beest zijn, en een niveau beter dan de buurtkat en de grondeekhoorns die we al eerder hebben gezien… Ik wachtte rustig af.
Een hert! Een white-tailed deer, om precies te zijn
En jawel! Een hert in de achtertuin. En best dichtbij ook! Heel dichtbij waar Michiel nieuw graszaad heeft geplant, net achter de rhododendrons. Fascinerend.
We hebben eerder een groepje herten in de buurt gezien, dat was toen ze met z’n tienen in de sneeuw stonden een paar honderd meter verderop, richting ‘gamelands’. Nu zijn ze dus de weg overgestoken en zijn ze in de achtertuin beland.
Voor degenen die het filmpje goed bekijken: je ziet er verder achterin nog eentje lopen, tussen de bomen. Ze waren dus met z’n tweeen (en misschien waren er nog wel meer). Hoe gezellig! En het maakt de kans ook groter dat we er nog eens eentje in de tuin hebben!
Uiteraard gaat de determinist in mij meteen op onderzoek uit. Dit was een ‘white-tailed deer‘, oftewel witstaarthert, de Odocoileus virginianus, en komt niet in Nederland voor. Het beestje heeft geen gewei – dat wil niet zeggen dat dit per se een vrouwtje is; elk jaar groeit het gewei van de bokken opnieuw aan in de herfst.
De white-tailed deer wil nog wel eens voor ongelukken zorgen als ze opeens de weg oversteken – ik heb ze ook al een onderweg gezien, en ja, dan moet je flink oppassen. Ze kunnen 75 km per uur, en ze maken sprongen van een dikke 2.5 meter hoog en tien meter lang. Met een gemiddelde 50 kilo wil je dat niet in de auto gekatapulteerd krijgen.
PS Vanaf nu ook filmpjes!
En ja, het is wat laat, maar ik heb een manier gevonden om vanaf nu ook zelfgefilmde ‘korte’ filmpjes ‘embedded’ op het blog te publiceren. Daarvoor moet je als lezer wel even doorklikken naar de website, ze zitten niet in de email mocht je geabonneerd zijn… En dit eigen hertjesfilmpje is een mooie primeur, vond ik zo!
schitterend, eten ze toevallig narcissen?
Blonde blinde die ik ben, duurde even voordat ik de tweede Bambi gevonden had. Tof!
Herten hebben heel veel teken. Oppassen dus.
Pingback: Vogels en andere natuur! | Johanna goes USA!