Het is hier verschrikkelijk wat cijferinflatie betreft: iedereen verwacht hier A’s – iedereen verwacht hoge cijfers. Vorig jaar wist ik dat nog niet zo… toen gaf ik relatief ‘Nederlandse’, dus lage, cijfers. Dat werd mij niet in dank afgenomen… Ik heb al eens eerder verteld hoe het beoordelingssysteem hier werkt, nu wat meer over de consequenties er van.

Cijferinflatie

Dit jaar weet ik beter hoe de verwachtingen werken. En heb ik mij aangepast. Dus ik geef nu ook hele hoge cijfers (voor een Nederlander dan), maar ik loop niet meer uit de pas met mijn Amerikaanse collega’s. Gaat dat tegen mijn principes in? Misschien wel. Want ik vind eigenlijk dat als iets niet goed is, je een cijfer krijgt dat dat aangeeft. En als iets niet perfect is, je geen 10 uit 10 krijgt. Is mijn aanpassing erg? Een beetje… voor mezelf dan. Kan ik het systeem in mijn eentje veranderen? Nee. Ik kan hoog en laag springen, maar ik krijg ze niet naar het Nederlandse systeem. Daarnaast is het niet eerlijk als ik in mijn eentje lage cijfers ga uitdelen, en studenten die bij een andere docent zitten hoge cijfers krijgen vanwege zijn achtergrond. En dus gelden de cliches ‘resistance is futile’ en ‘when in Rome, do as the Romans do’ en dus ben ik ook debet aan de cijferinflatie in Amerika.

Problemen voor internationale studenten

Dat geeft wel een bepaald soort probleem voor internationale studenten. Toen mijn cijfers die ik gehaald had in Nederland moest omzetten naar Amerikaanse cijfers, ging dat niet zo positief. Waar mijn 8.5 in Nederland echt heel goed is, is 85% hier in Amerika een B en dat is ECHT NIET goed… Je kunt die cijfers echt niet lineair omzetten. Ook door het gebruik van curving en relatieve cijfers kun je er gewoon zeer weinig mee.

Cultuur 

Die hoge beoordelingen zitten gewoon in de cultuur. Iedereen heeft een Super Dag als je ze het vraagt, iedereen ziet er Fantastisch Uit, iemands baan/huis/hond/auto/schoenen/kapsel/… (vul zelf maar in) is Out Of This World… (op het eerste gezicht he… haast niemand heeft het echt zo geweldig voor elkaar). Hoe komt dit? Al op school word je als kind de hemel ingeprezen als je de meest minimale dingen hebt gehaald. Zie het een beetje als een veterstrikdiploma voor alles – maar dan voor elke scheet… Omdat iemand de hemel inprijzen zo gewoon is, en er zo wordt gefocust op alles wat Helemaal Geweldig is (ook als het niet zo is), wordt men dat hier gewoon. Een iets minder cijfer, zeg, onder de 90%, is dan echt Verschrikkelijk.

Diploma-inflatie

Een stuitend voorbeeld is mijn Fysiotherapiediploma. Mijn WAT? Sinds wanneer heb ik een studie fysiotherapie gedaan, dat was toch Hendrieke? Nee… toen ik vorige week ‘ontslagen’ werd van mijn fysiotherapie in verband met mijn voet+rug kreeg ik een heus “Certificate of Graduation” mee vanwege het volbrengen van mijn fysiotherapietraject. Vertaalde tekst: “Het gewicht van dit succes is af te meten aan jouw inzet in je fysiotherapiecursus. Wij, de medewerkers van Fit for Play, juichen dit toe en feliciteren je van harte met het behaalde succes.” (lieve hemel…) En als ‘prijs’ kreeg ik er een stressbal in de vorm van een gewicht bij.

Geen wonder dat hier Alles Amazing is.

Mijn ‘fysiotherapiediploma’