Een paar keer per week word ik gevraagd of ik een student ben (in mijn hoeveelste jaar ik van mijn PhD traject zit, of hoe het op mijn job market gaat). Dat vind ik helemaal prima, vooral omdat de reactie nadat ik heb gezegd dat ik ‘faculty’ of een ‘professor’ ben vaak eentje is ‘zo oud zie je er nog niet uit!’. He, wat fijn. Ik ben immers al best grijs qua haarkleur – ik verf het niet voor niets. Ik ben al 32. Ahum.

Voetprobleem

Maar dat er ook mensen zijn die mij niet meer zo jong vinden. In dat kamp hoort de podoloog die ik vrijdag bezocht voor mijn voetprobleem. Ik heb namelijk (soms) een zere voet: een stekende pijn als ik met een gestrekt been mijn tenen optrek, of als ik wil bukken met gestrekt rechterbeen. Dat is nu al zo’n drie weken het geval, het gaat niet weg, en het wordt een beetje irritant nu.

De oorzaken volgens de podoloog

De oorzaken van mijn zere hak:

• Mijn schoeisel (ik was er al bang voor). Ik loop al jaaaaren op hakken – ik heb amper schoenen zonder tenminste een hak van vijf centimeter. Nu is het zo dat je voeten het makkelijker hebben als je op hakken loopt: dan staat je voet ten opzichte van je been in een grotere hoek, en hoeven je spieren in je benen minder te strekken. De podoloog merkte dat mijn hamstrings (die lopen aan de achterkant van je benen) wat aan de korte kant zijn. Door jarenlang op hakken te lopen heb ik ongemerkt mijn hamstrings ingekort. Dat is normaal geen probleem, maar het volgende kwam erbij:
• Mijn leeftijd (!). Want volgens de podoloog was ik “geen twintig meer”. Ze vroeg me, “wanneer is de laatste keer dat je hebt gestretched?” Eh… “Dat doe je dus niet elke ochtend?” Eh nee, niet echt, moet dat dan? Schijnbaar wel. Ik ben volgens de podoloog lang niet zo flexibel meer en zou dus eigenlijk elke ochtend rekoefeningen moeten doen, vooral omdat ik korte hamstrings heb.

Door die twee dingen, heb ik nu een ontstoken stukje bindweefsel onder mijn rechterhak. Als ik dit laat zitten, dan wordt het een continue pijn en dan heet het ‘hielspoor’ (en dat wil je niet).

Plan van aanpak

De podoloog laat het er niet bij zitten. Die ontsteking die ik heb moet eerst weg (dus ik heb een aantal pillen voorgeschreven gekregen… Amerikanen doen alles met medicijnen… niets “we kijken het nog eventjes aan”). Er zijn ook meteen rontgenfoto’s genomen, en mijn voet is ingetaped – voor de zekerheid, en om te kijken of het bevalt voor als ik eventueel inlegzooltjes moet hebben. Volgende week moet ik naar de fysiotherapeut, o.a. voor thuisoefeningen, en over twee weken moet ik uiteraard weer terug naar de podoloog. Vooralsnog heb ik nog steeds die pijn zo nu en dan, dus voorlopig ga ik er wel even in mee… we zien het wel!

Wordt vervolgd dus!