Naar Pittsburgh: KONGOS!

Dinsdag, direct na mijn laatste middagcollege, zijn Michiel en ik meteen in de auto gesprongen om naar Pittsburgh te rijden. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan: Pittsburgh is zo’n 3 uur rijden vanaf State College. Waarom? Een combinatieritje: IKEA (dat was voor de woensdag) en op dinsdagavond een concert van de band Kongos in het Stage AE in Pittsburgh.

Kongos, wat is dat?

Kongos is een band, bestaande uit 4 broers, die geboren en getogen zijn in Zuid-Afrika, zijn daarna naar London verhuisd en wonen nu in Arizona. Zo’n maand of negen geleden hoorde ik voor het eerst een nummer van ze. En ik was meteen gegrepen… Kort daarna heb ik het album gekocht (ja echt, een ware CD…) en die is sindsdien de cd-speler in de autoradio niet meer uitgeweest. Toen ik een half jaar geleden hoorde dat ze een concert zouden geven in Pittsburgh, wist ik het meteen: dit is mijn kans!

Wat voor muziek maken die gasten?

Het is een mix van rock, folk (want een van die broers speelt de accordeon, en dat in een rockband, jaja, en dat maakt het meteen folk-achtig), en met een wat ‘tribal’ achtige sound met veel haast Afrikaans aandoend ritme erin. Een prominente rol voor de drums, en een stevige portie gitaarmuziek, en dan nog die accordeon. Alle vier de broers schrijven nummers, en zingen ook alle vier. Een voorbeeldje in de YouTube videos hieronder.

Dit is ‘Come with me now’ – het nummer dat ik op de radio hoorde en waardoor mijn interesse gewekt werd:

En toen kwam ik ook nog deze tegen. Haast nog beter! ‘I’m only joking’, met een zware tribal invloed met donker aandoende ritmes:

Ze hebben ook wat rustigere nummers. ‘Escape’ vind ik prachtig, heeft ook een goede video, vind ik. Het nummer gaat over dat er zo nu en dan grote rampen gebeuren, en het verlangen om te vluchten van die ellende:

En ‘This time I won’t forget’ – een als Iers volksliedje aandoend nummer waarvan ik het refrein altijd hard meezing in de auto (en nu dus ook in Pittsburgh):

“Cause now I’m alive
I’m taking my first breath
Oh I’m alive
And this time I won’t forget”

En, hoe was het?

Hartstikke gaaf. Emma (die in Pittsburgh woont) ging met ons mee. De twee voorprogramma’s, van Colony House uit Nashville, Tennessee, en Sir Sly uit LA waren verrassend goed. Ik had nog nooit van die bandjes gehoord, maar ik was echt positief verrast. Ook weer wat om te onthouden voor de toekomst!

De locatie beviel me ook erg goed. Het concert was in Stage AE (AE staat voor American Eagle – dat is een kledingmerk dat die locatie sponsort, en dat mag ook wel, wat American Eagle heeft haar hoofdkantoor in Pittsburgh). Dat Stage AE heeft wat weg van de 013 in Tilburg – kleinschalig, intiem, en de akoestiek is er fantastisch. Op deze doordeweekse avond waren er ook niet zo heel veel mensen: ik schat zo’n 400 – en daarmee was het echt een zeer goede ervaring!

Met Emma naar het concert van Kongos!

Kongos zelf – oh, ik heb genoten. Echt zeer fijne muziek. Live zijn ze heel erg goed. Ik kende een groot deel van hun repertoire al, en dat is dan geen verrassing meer – maar ook daarvan bracht de live-uitvoering wat extra’s. Ze hadden ook wat nieuw materiaal (3 nieuwe songs waarvan eentje met een superstrakke gitaarsolo, en een reggae-achtige versie van “All the Lonely People”/Eleanor Rigby van The Beatles… zeer goed gedaan, ik ben echt helemaal fan. Ik heb staan dansen tot mijn (rechter) voet er pijn van deed!

Gelukkig hoefden we niet meer 3 uur naar huis te rijden – we hebben overnacht bij Emma en haar vriend Corey in Pittsburgh, zodat we de volgende ochtend vroeg naar de IKEA konden. Daarover later meer!