Lang verhaal kort: wij gaan in mei een dikke week naar India. Wij gaan naar een drie-daagse Indiase bruiloft van mijn collega en zeer goede vriend hier. We gaan met een man of tien vanuit State College heen. En daar hebben we heel erg veel zin in.

Bruiloft? Hoezo?

Want mijn Indiase collega was toch vrijgezel? Ja… dat was ie ook, tot voor kort. In januari is ie drie weken naar India gegaan op vrouwenjacht (klinkt wat denigrerend, maar zo bedoel ik het niet). In India zijn er nog heel veel gearrangeerde huwelijken (let op: niet hetzelfde als uithuwelijken zoals in sommige landen gemeengoed is). Dat zijn wij in Nederland niet gewend, ik zal in het kort uitleggen hoe het regelen van dat soort huwelijken in z’n werk gaan.

“Indiër zoekt vrouw”

Bij de Indiase gearrangeerde huwelijken worden jongen en meisje gematched op heel veel aspecten: sociale klasse (‘kaste’ in India), community (de specifieke gemeenschap), economische situatie van de ouders (moet niet teveel uit elkaar liggen), intelligentie, religie, vegetarisme, alcoholgebruik, sterrenbeeld, en dingen als lengte, gewicht, bloedgroep, etc. Dat matchen gebeurt door middel van gespecialiseerde (Indiase) websites (want niet-Indiase datingwebsites hebben niet alle dingetjes voorzien die wel heel erg belangrijk zijn voor het Indiase matchmaking gebeuren).

Bij veel Indiase vrijgezellen hebben de ouders een grote invloed in dat proces: vaker wel dan niet zetten die een profiel op voor hun zoon of dochter, beheren de account, en doen de voorselectie van ‘geschikte kandidaten’. Een belangrijk onderdeel van het datingproces is dan ook of de wederzijdse ouders het met elkaar kunnen vinden. Gelukkig hebben de vrijgezellen tegenwoordig ook nog hun input, en mag je elkaar zelf ook afwijzen, zelfs als de ouders elkaar geschikt vinden, maar dat is iets van de laatste jaren.

En na het kennismaken komt de bruiloft al snel

Voor ons Nederlanders is het haast niet voor te stellen. En voor ons (Michiel en mij) helemaal niet, aangezien wij er bijna zestien jaar over gedaan hebben om te besluiten te gaan trouwen, en we hadden daar ook nog eens de visumregels van de Amerikaanse overheid voor nodig… Maar in India gaat het anders. Kom je iemand tegen die bij je past volgens de de matchmaking services, dan ga je daarmee ‘lunchen’ (en dat kan, bij succes, zomaar uuuuuren duren). Bij een goed gevoel komt daar kort achteraan een ontmoeting met de (schoon)ouders en tussen de beide ouders. Als de ouders elkaar goedkeuren, dan zit je zo ongeveer aan je toekomstige vrouw/man vast. Vaak volgt de bruiloft maar een paar maanden later.

Negen van de tien keer wordt er in zo’n gesprek tussen de ouders meteen besproken hoeveel er wordt geinvesteerd in het huwelijk. In de gemeenschap waar mijn collega vandaan komt, gaat dat met tonnen tegelijkertijd. Let wel: de ouders van de bruid bekostigen dit. De ouders van de bruidegom overladen de nieuwe schoondochter in de eerste weken nadat ze elkaar hebben leren kennen vaak met (knetterdure) sets met juwelen en met een groot aantal sari’s (Indiase jurken) van zeer luxe stoffen (van in totaal ook makkelijk een halve ton). Het mag allemaal wat kosten. Opgeteld is het gauw een miljoen dollar dat wordt stukgesmeten op zo’n bruiloft, al hangt dat af van de specifieke gemeenschap waar je bij hoort in India.

En dus gaan wij naar India!

Voor mijn collega is het ook zo gegaan. Gedurende zijn tripje naar India heeft ie misschien wel tien meiden gesproken, en daar was allemaal geen match mee… maar in zijn laatste paar dagen was het raak. Liefde op het eerste gezicht (wat wel handig is gezien het proces en de snelheid waarmee de bruiloft komt…). Hij heeft zijn verloofde gezien op dag 1, op dag 2 heeft hij met zijn ouders haar ouders gesproken (iedereen blij) en de dag erna was er een ceremonie waarbij er zoetigheden werden uitgewisseld (hoort erbij), en dat betekende zo ongeveer dat ze verloofd zijn – hoewel die echte verloving nog moet komen, want dat gebeurt als onderdeel van de driedaagse bruiloft.

We gaan het meemaken. Drie dagen lang culturele indrukken, en natuurlijk gaan we ook wat toeristische dingetjes doen. De ‘verloofde’ in kwestie heb ik al gesproken (heel erg aardig, en ook nog ‘drop dead gorgeous’ zoals die Indiase meiden wel vaker zijn), ik kan niet wachten…!