Na heel veel passen en meten in onze badkamer zonder muren besloten we een dikke drie weken geleden een bad te bestellen. Het bad zou 29 januari geleverd worden. Maar niets is wat het lijkt als je aan het klussen bent.

Het bestellen

Het uitkiezen van de badkuip ging niet vanzelf. Er zat een (klein) bad van 5 feet (1.50 meter) in, en dat is hoe je het ook wendt of keert, veel te klein voor een bad. Ook was het bad niet diep genoeg. In onze gang zat een (ja echt) 15 centimeter diepe gangkast waarachter de waterleidingen liepen. Toen ik het huis had bekeken in april 2014 was dat me dat meteen al opgevallen: volgens mij moet die kast eruit kunnen, en volgens mij kan er dan een goede maat badkuip in… Maar we moesten natuurlijk eerst zeker weten hoeveel ruimte we zouden hebben door het weghalen van de gangkast en het verleggen van de leidingen.

Uiteindelijk kunnen we precies een bad kwijt van 6 feet (1.80 meter), met maximaal 32 inch breed (dat is ruim 81 centimeter). Dat bleek een moeilijke combinatie: baden die zo lang zijn, zijn vaak breder… (er zijn veel Amerikanen die liever een breder bad hebben dan een langer bad, schijnbaar). En natuurlijk willen wij niet een rondachtig bad met allemaal details, liever eentje die zo strak mogelijk is. Na veel zoeken hadden we er eentje gevonden. Bij een webshop (dat is hier heel normaal – er zijn gewoon te weinig mensen hier die een strak bad willen…).

Het leveren (beetje jammer)

Na het bestellen en de bestelbevestiging hoorde ik eerst een lange tijd niets. Ik besloot te bellen, want als je niets weet, kun je ook de rest van het project niet plannen. “Die komt aan het einde van de week”. Ik laat de transporteur contact opnemen! En zo geschiedde. Of hij donderdag kon leveren. “Ja hoor… moet je alleen even Michiel bellen, want ik ben dan aan het lesgeven”. Natuurlijk, de transporteur belt alsnog naar mij, ik kan niet opnemen, en meneer komt zodoende niet naar State College. De dag erna: “ja, je nam niet op he?” “Nee, je moest ook Michiel hebben, had ik toch gezegd…?” “Eh… o ja… sorry sorry sorry” en het bad werd 30 januari toch geleverd. Volgens ons ging de transporteur best ruig met het bad om (duur ding hoor… rustig aan meneer) maar goed, het zag er op het eerste gezicht OK uit.

Nog een teleurstelling: zinloze tegelrandjes 

Dat waren er nogal wat. We hadden juist dit bad bij deze webshop gekocht en niet bij de Home Depot besteld (en wel voor een dikke 200 dollar meer…) omdat we er bij die workshop ‘tile flanges’ bij konden krijgen. ‘Tile flanges’ zijn een soort opstaande randjes die je kunt gebruiken om het waterbestendige backerboard op het bad te laten uitkomen, en om dan vervolgens te gaan tegelen. Dat moet, omdat het water anders buiten het bad om richting houten vloer en houten muren lekt – en dat wil je niet in Amerikaanse huizen. Die ‘tile flange’ optie had Home Depot niet. Wij verwachtten dus op z’n minst geintegreerde randjes, die samen met het bad uit een stuk waren gehaald. Maar nee. Ze hadden gewoon een paar stroken acrylplastic op de badranden geschroefd. Daar hadden we dus niets aan, want het water kan daar nog net zo goed langs. Maar goed, er zijn andere oplossingen voor.

Ons nieuwe, lange, rechte bad

En nog een teleurstelling: geen afvoer

Nadat we dat probleem – en de oplossing hadden vastgesteld, was Michiel’s aandacht meteen gegrepen door het feit dat er geen afvoer aan zat. Hoe kun je nu een bad verkopen zonder afvoer…? Schijnbaar is dat hier heel normaal. Michiel kon dus meteen weer naar de Home Depot om allemaal pvc boogjes en pijpjes te halen om zo een afvoer in elkaar te knutselen…

En vervolgens het grootste probleem… 

Toen ik ’s avonds thuis kwam en het bad goed kon bekijken zag ik op eens een scheur in de badrand. Zo’n 6 centimeter lang… Een scheur in de acryllaag van het bad. Precies aan de voorkant van het bad, natuurlijk… niet aan een van de drie kanten die toch tegen de muur aan komen… En dan ook nog zo’n scheur die gevaarlijk omhoog loopt richting de horizontale rand van het bad… Het bleek dat ook het glasvezel (polyester) aan de achterkant ook gescheurd was. En daarmee was de stevigheid een stuk minder geworden. Een bad van 1000 dollar – gescheurd. Dat Wil Je Gewoon Niet.

De scheur in de badrand van ons net geleverde bad

Die scheur had Michiel helemaal nog niet gezien, en hij wilde ook heel erg graag dat die scheur er ook niet was, want heel z’n planning lag opeens in het honderd. Vond hij niet zo leuk (wat wel grappig was – hij deed de eerste uren echt alsof die scheur er niet was, hij wilde eerst het afvoerprobleem oplossen…) Maar dat scheurtje, hoe klein ook, zat er echt, en het zou er ook voor zorgen dat Michiel’s badkamerproject tot vandaag grotendeels stil kwam te liggen…

En oh – oh – oh wat heb ik een problemen gehad om dat laatste probleem opgelost te krijgen! (da’s een verhaaltje voor morgen!)