En toen ging het ineens sneeuwen. Woensdag, de dag voor Thanksgiving, begon het ’s ochtends te sneeuwen, en het hield die dag niet meer op. Hoe later op de dag het werd, hoe breder de glimlach op mijn gezicht. De wereld om mij heen werd langzaam maar zeker door een steeds dikkere deken met wit fonkelende sneeuw. Ik kon niet wachten om naar huis te gaan om te zien hoe de achtertuin er uit zou zien in de sneeuw!!
Sneeuwschuiven
Uiteraard moesten we er ook meteen aan geloven: de stoep en de oprit moesten sneeuwvrij gemaakt worden. Een dag nadat het gesneeuwd heeft moeten wij hier in State College vanwege de gemeentelijke regelgeving de stoep sneeuwvrij maken. Doen we dat niet, krijgen we een waarschuwing en dan volgt er een boete. Nadat ik in de schemering wat foto’s had gemaakt (en was uitgegleden en vol op mijn plaat ging) heb ik Michiel daar nog even mee geholpen.
Sneeuw buiten de business school
Sneeuwschuiven
Prachtig plaatje
En ja… dan woon je echt in Winter Wonderland. Sneeuw op bomen, hartstikke mooi… En daar kijken wij dan op uit vanuit de sunroom… Het Thanksgiving weekend was dus helemaal wit. En ook de omgeving zag er prachtig uit. Onderweg naar Emma’s familie hebben we onze ogen uitgekeken. De sneeuw is tot en met zondag blijven liggen. De komende paar weken zit die sneeuw er niet meer in, maar vanaf januari mag van mij de sneeuw weer vallen!
Ons huis in de sneeuw
Michiel in de achtertuin
Johanna goes USA! 
oh wat mooi bij jullie in de tuin. nu zitten op het plattie, kachel aan en genieten.
zien jullie dan ook nog eekhoorns en chip munks? en de blauwe vogels ? groetjes.
Wij hebben de afgelopen dagen nog wel eekhoorns en (minder) chipmunks zien rennen over de sneeuw. Op Ridge Avenue had ik ook de hele winter gewoon eekhoorns rond huis, ook al lag er een halve meter sneeuw. Hoe dat met chipmunks gaat weet ik niet – die hebben hun holletje in de grond. Die blauwe vogels heb ik niet weer gezien – nu zijn het grijs-zwarte kleine hupsende gevallen die ik overal zie. We houden het in de gaten!