Ik heb mijn PhD van Tilburg University. Ja, die universiteit is nogal eens in het nieuws geweest de afgelopen jaren. Wegens ene Diederik Stapel. En ja, die kende ik ook (hij had zelfs een tijdje een deeltijdcontract op het marketingdepartement). Dankzij hem heb ik ongewild de gevolgen van wetenschapsfraude van heel dichtbij gezien.

Schandalen

Dat gedoe met Stapel was een gigantisch schandaal. Het heeft niet alleen Tilburg University op z’n kop gegooid, maar heeft ook het hele werkveld van de sociale psychologie (en overigens ook marketing) beinvloed. Niet alleen is het reviewproces voor onderzoek  strenger geworden op bijvoorbeeld analysegebied, ook moeten onderzoekers hun data verplicht ter beschikking stellen, en zo zijn er nog meer dingen bedacht om wetenschapsfraude tegen te gaan. Dat laatste is een goede zaak, vind ik ook. Echt. Want wetenschapsfraude is nooit goed te praten.

Nu heeft Penn State ook zo z’n eigen schandaal. Weliswaar geen wetenschapsfraude, maar kindermisbruik (door een assistent football coach). Het is al een paar jaar geleden ontdekt en de dader is allang veroordeeld, maar Penn State heeft er nog steeds last van. Ik zal daar nog wel een keertje in detail over schrijven, maar onderdeel van het probleem destijds is dat een aantal mensen het kindermisbruik destijds niet hebben aangepakt terwijl dat wel had gemoeten. Je zou zelfs kunnen zeggen dat ze het in de doofpot hebben willen stoppen. En dat is vanuit ethisch perspectief nooit goed te praten.

Cursus over kindermisbruik

Penn State heeft, net als elke andere Amerikaanse top school, ethiek hoog in het vaandel staan – als er dus zo’n misser gebeurt als dat kindermisbruik van een aantal jaren geleden, heeft dat gigantisch veel impact. Om kindermisbruik en ander fout gedrag tegen te gaan heeft Penn State een aantal maatregelen ingevoerd. Zo moet iedereen die Penn State werkt (ik ook) een online cursus volgen over het herkennen van kindermisbruik en andere jeugdproblemen. Wij zijn immers gemandateerd (en wettelijk gezien zelfs verplicht!) om dit soort dingen hogerop door te geven. En die cursus moeten we jaarlijks opnieuw volgen.

(Overigens, met kindermisbruik bedoelen ze hier echt kinderen tot 18 jaar. Zo’n 99,9 procent van de studenten die hier rondlopen zijn boven de 18. En zelf geef ik les aan derdejaars… Dus zo heel erg relevant voor mijn dagelijks werk is die cursus niet, maar goed…)

Ethics officer

Ethisch gedrag is hier een serieuze zaak. Ethisch gedrag is niet alleen belangrijk voor het reilen en zeilen binnen een universiteit, wij als faculty hebben toch echt nog een quasi-opvoedende rol voor studenten in hun werkende leven. Als wij de toekomstige bankdirecteuren, accountants en marketeers zakelijk ethisch bewustzijn kunnen bijbrengen is dat een goede zaak. Om die reden hebben ze hier op het Smeal College of Business ook een ‘Honor and Integrity Director’. Die doet dus niets anders dan bezig zijn met ethiek op op de business school. Daar krijgen we regelmatig emailtjes van met richtlijnen en procedures. En zo heb ik ook al een keer een soort ‘ethiek-wedstrijd’ voorbij zien komen: ‘Welke afdeling verzint de meeste manieren om ethisch gedrag te stimuleren?’

Academic Integrity 

Een manier om fraude van studenten tegen te gaan is het benadrukken van academische integriteit. De definitie (van Penn State) neem ik (verplicht) op in mijn syllabus voor mijn cursus waarin de cursusbeschrijving, planning voor het semester, opdrachten etc. zitten. Die beschrijving is de volgende:

“Academic integrity is a basic guiding principle for all academic activity at Penn State University, allowing the pursuit of scholarly activity in an open, honest, and responsible manner.  According to the University’s Code of Conduct, you must neither engage in nor tolerate academic dishonesty.  This includes, but is not limited to cheating, plagiarism, fabrication of information or citations, facilitating acts of academic dishonesty by others, unauthorized possession of examinations, submitting work of another person, or work previously used in another course without informing the instructor, or tampering with the academic work of other students.”

Het zou moeten helpen om oneerlijk gedrag van studenten tegen te gaan. En mocht dat niet zo zijn en ik betrap studenten op spieken of iets dergelijks, heb ik natuurlijk tig procedures van de Ethics Officer gekregen die me helpen om de juiste reactie te bedenken.

Honor Code

Naast de Academic Pledge is er ook een Honor Code. Ik laat mijn studenten de Honor Code opnemen als ze een schriftelijke opdracht inleveren, en laat ik ze de Honor Code ondertekenen bij de start van het examen. Die Honor Code is de volgende:

“The Code: We, the Smeal College of Business community, aspire to the highest ethical standards and will hold each other accountable to them. We will not engage in any action that is improper or that creates the appearance of impropriety in our academic lives, and we intend to hold to this standard in our future careers.”

Volgens onderzoek zou het vooraf doen van zo’n belofte ethisch gedrag moeten stimuleren. Achteraf heeft geen zin. Volgens diezelfde notie hebben ze hier aan het begin van het jaar een ‘Honor Code Signing’-activiteit. Een week lang, midden in het gebouw, kun je digitaal de ‘Honor Code’ ondertekenen. Zo kun je als student, faculty, of staf plechtig beloven dat je eerlijk zult zijn in je werk. De registratie komt in een speciale touchscreen-booth, waarbij iedereen zijn eigen naam ziet rondgaan. En bij ondertekening krijg je een armbandje mee – dat herinnert je ook aan je belofte.

Tekenen van de Honor Code

Slogan voor de Honor Code campagne binnen Smeal: Rise Above. En iedereen kreeg een armbandje mee als bewijs…

Natuurlijk heb ik onze Honor Code ook ondertekend deze week. Vol overtuiging!

Had Tilburg University zo’n openbare Honor Code ondertekening ook maar gehad jaren geleden. Misschien had het geholpen…!