De afgelopen twee weken is er nogal wat onrust in de Amerikaanse staat Missouri. In de plaats Ferguson heeft de politie een zwarte man doodgeschoten (terwijl hij zijn armen omhoog had). Dat heeft, heel kort samengevat, tot een hoop rellen geleid, waarbij de segregatie (scheiding tussen blank en zwart) een belangrijk onderwerp is geworden. In een groot deel van Amerika staat men op z’n achterste benen: de zwarte bevolking vanwege de discriminatie, de blanken vanwege de rellen, en de politiek omdat ze de onrust niet beteugeld krijgen. De wereld buiten Amerika kijkt met verbazing toe dat dit soort rassenonderscheid nog steeds bestaat.

Segregatie

Natuurlijk ken ik mijn geschiedenislessen ook wel… Ik weet van het slavernijverleden (en de rol van de Nederlanders daarin), ik ken de verhalen van discriminatie, segregatie, rassenhaat… Sinds ik hier ben, heb ik o.a. The Butler gezien (film over een zwarte man die via-via als butler op het Witte Huis komt te werken, goed verhaal) en ook Twelve Years a Slave (zeer indrukwekkende film, zal ik nooit vergeten… een must-see), en die beide films helpen enorm met het begrip van het verwerken van het slavernijverleden (maar het is veelzeggend dat ze nu pas gemaakt kunnen worden). Ik weet wat de Klu Klux Klan is en wat ze deden (en helaas nog steeds doen). En, in een wat breder perspectief (want racisme gaat niet alleen over ‘Afro-Americans’): wat de positie is van Native Americans (“indians – those with a feather, not with a dot”) vanuit de geschiedenis en hoe zij behandeld werden (en worden).

In 2011 in Austin, Texas, kreeg ik goed mee wat voor problemen Latino’s (uit bijvoorbeeld Mexico) deze dagen hebben. Ik weet uit mijn tijd in Austin dat daar best sterke segregatie is: dat wil zeggen, de latino’s (hoop mensen uit Mexico, daar… ook een hoog aantal illegalen) woonden aan de ene kant van de snelweg, de niet-latino’s woonden aan de andere kant van de snelweg. Aan de latino-kant was het geweld een stuk hoger (mij werd streng afgeraden door die wijken te gaan fietsen), waren er veel meer zwervers en veel meer criminaliteit. Ik kon me het toen amper voorstellen, maar toen ik er eens een keertje (in een auto) kwam, was het verschil overduidelijk. En ja, ik voelde me daar ook niet zo op mijn gemak eerlijk gezegd.

Er zijn dus nogal wat wijken en steden in dit land die door allerlei economische, politieke en sociale redenen ook sterk zijn gesegregeerd. Maar dat is dan vaker op basis van blank-zwart, en dat is wegens de geschiedenis een wat gevoeligere scheiding tussen mensen. Het wordt dus: jij bent zwart dus je woont hier, en dan ga je dus naar deze zwarte school, en dus heb je minder kansen in je leven… Of, jij bent wit, dan woon je hier, dan heb je mazzel, want dan heb je meer kans op een baan. Vreselijk oneerlijk, maar helaas is deze situatie nog steeds zo in veel regio’s in Amerika.

En is dat ook het geval in in State College?

Kort gezegd: nee. Er is hier haast geen segregatie en het bijbehorende rassengeweld (tenminste, niet dat ik weet). Hoe komt dat?

Er wonen hier globaal drie groepen mensen:

1. Studenten. Daar zit echt van alles tussen. Blanke Amerikanen, de afro-Amerikanen, veel Aziaten (Chinezen en Koreanen), veel latino’s (uit Mexico, maar ook Colombia bijvoorbeeld en Brazilie), en hier en daar een verdwaalde Europeaan.
2. Faculty. Dat is een vrij internationale gemeenschap. Amerikanen, Europeanen, Aziaten (Chinezen, en ook een hoop mensen uit India en Pakistan), Afro-Americans… alles zit ertussen. Vind ik wel gezellig – leer ik nog eens wat van, en krijg ik culinair gezien ook wat nieuws te proberen.
3. Lokalen. Dat zijn mensen die hier al tijden in State College wonen, en niet per se op de universiteit werken.

Die laatsten zijn een vrij ‘witte’ community (voor Amerikaanse standaarden). De mensen die hier al jarenlang wonen komen vaak uit ‘rural’ Pennsylvania (van het platte land) en die zijn blank. Dat is vanwege de pioniers (vooral afkomstig uit Duitsland en Engeland) en vanwege het feit dat hier de slavernij al vrij vroeg is afgeschaft. Er zijn maar weinig mensen die hier al generaties wonen die een kleurtje hebben (bron).

Waar komen mensen uit Pennsylvania vandaan? Vooral uit Pennsylvania (74%, relatief hoog percentage). Er zijn slechts 8% buitenlanders (relatief laag percentage).

De mensen uit een buitenland of die een kleurtje hebben komen hier vaak voor hun studie of voor hun werk. Studenten wonen in studentenappartementen, en daar zit iedereen door elkaar. En ook belangrijk, ze zitten hier om hun kansen in het leven te vergroten. En ze zitten hier tijdelijk. De mensen die hier op de universiteit werken komen hier alleen maar naartoe als ze hier een baan hebben. Dan hebben ze dus inkomen. Zowel de studenten als de faculty hebben dus genoeg kansen en genoeg te doen. En geen reden tot klagen. Met als gevolg dat er hier de laagste werkloosheidscijfers en de laagste criminaliteitscijfers van heel Amerika zijn, en deze regio de ‘Happy Valley’ wordt genoemd.

Living in a bubble 

Kortom, wij wonen in een zeer beschermde omgeving, lijkt het. Ja, er is een hoop ellende in Amerika (dat zag ik laatst wel weer in Atlanta en in San Francisco) maar daar is hier in State College niet veel van te merken. Die “living in a bubble”-situatie is overigens in meer ‘college towns’ (universiteitssteden) het geval, daar is State College niet uniek in. De vreselijke nieuwsberichten zoals nu over Ferguson en St. Louis kan ik historisch en politiek gezien echt wel plaatsen, maar zo’n incident verwacht ik hier absoluut niet.

Gelukkig maar.