Op dezelfde dag dat de verhuizers kwamen om de spullen af te leveren, zijn we ook begonnen met de keukeninstallatie. Dat moest gebeuren, want op de dinsdag erna zou de firma komen die de werkbladen komt inmeten, en dan moeten alle kastjes, apparaten en zijwanden staan. Vrijdag konden de bouwvakkers nog helpen, en dat was wel nodig… zeker omdat vrijdag ook de verhuizers op de stoep stonden! Zaterdag en zondag hebben Michiel en ik, samen met Michael en Michael (bouwvakkers…) nog verder gewerkt.
Taakverdeling
Michiel was eerst vrij lang bezig met het organiseren van de verhuizers. Ondertussen heb ik de bouwvakkers aan het werk gezet: “die rails moet in twee stukken van 75 inch”, “daar en daar moet een steunbalk op de muur, bovenkant moet op 6 inch”. Michael (de kleine versie) is aan het zagen geslagen, en ik ben met Michael (grote versie) kastjes gaan ophangen. Kijk, dat kastjes ophangen en neerzetten en aan elkaar schroeven is niet zo moeilijk. Dat kunnen Michiel en ik ook wel. Maar daar waar apparaten moeten worden aangesloten (draden en leidingen aansluiten, dat werk), daar hebben we hulp bij nodig. En die contractors hebben soms ook gewoon betere spullen (o.a. sterkere boormachines) en slimme hulpmiddelen (studfinders, waterpassen die werken op lasers). Ik was blij dat ze er bij waren. En op zich vond ik dat de samenwerking ook best goed ging!
Vergeten te eten en vergeten te drinken
Op zo’n dag vergeet je te eten en vergeet je te drinken. En dat merk je pas veel te laat. Michiel kreeg er hoofdpijn van. Michael (kleine versie) zei op een gegeven moment, “zorg dat je niet ‘hangry’ wordt”. “Bedoel je hungry?” “Nee, ‘angry’ (boos) omdat je ‘hungry’ (hongerig) bent. Je moet eten, anders kun je het niet hebben als er iets mis gaat.” Op zich was het nog niet zover, maar dat leek me een goed moment om een megagrote pizza te laten komen voor ons allemaal. En die was zeer welkom!
Vrijdagavond waren we evengoed alletwee helemaal kapot. Moe, en alles deed pijn. Ja, we waren wel een eind opgeschoten, maar nog lang niet klaar…
Zaterdag en zondag: verder werken
Zaterdag waren Michiel en ik vooral bezig met ‘afwerking’. Langs de zijkanten van de kastjes moeten ‘cover panels’ zodat de zijkanten ook mooi hoogglans wit zouden zijn. En de stukjes naast en boven de afwasmachine en de wine fridge (ja, we hebben een speciale wijnkoelkast) moesten op maat gezaagd en gemonteerd. En de hele hoge zijkanten van de grote koelkast en het eiland moesten ook op maat gezaagd en gemonteerd worden. Gelukkig kwamen Michael en Michael ons daarmee helpen.
Zaterdag heb ik de eerste paar lades en kastdeurtjes gemonteerd. Gewoon, om te kijken hoe het eruit zou komen te zien. En wat ik zag, was mooi. Het komt goed. En wat werkt het mooi met de vloer, en de lampen, en de stopcontacten…
Zondag was het de beurt aan de afzuigkap. Michael (grote versie) kwam nog even helpen: we moesten immers ook de pijpen in het plafond aansluiten op de afvoer op het dak. En dat kunnen Michiel en Michael en ik wel samen, maar zonder Michael lukte dat gewoon niet. Ik ben nog weer verder gegaan met mijn kastjes, lades, en mijn twee grote apothekerskasten. Daarvan had ik de lades en het front nog niet klaar… nu inmiddels wel.
Wat is er nog over:
- Wat moet er nu nog in de keuken gebeuren:
- Het monteren van de stopcontacten, schakelaars, enzovoort.
- Het monteren van de hanglampen boven het eiland
- Het monteren van de carroussel en het deurtje
- Het monteren van de laatste deurtjes en lades
- Het bijwerken van de muren… hier en daar is er wat verf beschadigd geraakt
En op een later moment moeten we de plinten en de achterwand gaan regelen. Maar dat is voor later. Nu hebben we een haast operationele keuken. We hebben alleen nog geen kookplaat en nog geen gootstenen, en de afwasmachine doet het nog niet.
Maar we komen er wel. Alles komt goed.
Enne… mooi he?
Heel erg mooi:) veel succes met alles! Bijna de knollen op zeker ;)? Jullie zijn nu iig met z’n tweetjes! Fijn!
Hee Anne, ik moest echt ff googlen wat ‘de knollen op hebben’ betekent – die uitdrukking is nooit uit de Achterhoek bij ons uitgekomen, maar inderdaad, de knollen zijn op. Geen puf meer over. En dat terwijl ik morgen naar de ISBM conferentie moet :-S Timing is everything!
Oh haha dus toch n ‘echte’ achterhoekse uitdrukking! Gelukkig de komende dagen geen fysieke inspanning dan! Hopelijk heb je mentaal nog wat reserves! Veel plezier! Is het nog gelukt met je resultaten/presentatie?…. wellicht niet helemaal naar tevredenheid maar daar staat dan wel een ‘bijna af’ keuken tegenover!
in een woord, wauw.
Pingback: Weekendverslag (2 van 2): de verhuizing | Johanna goes USA!