Ik heb het al eerder gezegd, “life is what happens to you while you are making other plans” (John Lennon). Het is een beetje ‘story of my life’ hier in State College… Alles wordt toch anders dan je initieel denkt, verwacht en plant. Zal wel met wonen in het buitenland te maken hebben. Alles staat die eerste periode op losse schroeven. Je kan plannen maken wat je wilt, maar flexibiliteit brengt je verder.

A change of plans

Onze plannen aangaande het tegelen/voegen (op donderdag) en de keukeninstallatie (op vrijdag) werden vandaag (donderdagochtend) verstoord door een telefoontje van de Amerikaanse import agent die onze verhuisspullen onder zijn hoede heeft…

Ik hoorde het volgende: “Is dit Johanna Slot? Ja? Hello, how is your day… We staan morgenochtend tussen 8 en 11 bij je op de stoep”. Sorry, kun je dat herhalen?! WTF? Morgen al? Ik krijg verdorie 21 uur waarschuwing? En wat is er gebeurd met die 3 tot 5 weken die we nog zouden moeten kamperen? En waar moeten we alles kwijt? Onze vloer is dan net gevoegd…!  Die is dan nog nat en daar kunnen we niet op lopen!! Argh…

Passen en meten

Op het moment dat ik dit schrijf hebben we dit net een uurtje of twee geleden gehoort. En wijzigen de plannen. Als gevolg ziet onze donderdagavond er opeens anders uit. De keukenkastjes gaan nog steeds volgens plan naar de keuken, de rest van het spul moeten we ook ergens kwijt, zodat we in de tuinkamer meubels kunnen neerzetten. Immers, de grote, zware meubels (kasten, bankstellen) kunnen we nog niet kwijt in de living room… want dat wordt namelijk NU (donderdagmiddag…) gevoegd en dat is never nooit niet droog op vrijdagochtend tussen 8 en 11.

De bedden kunnen dus ook nog niet naar boven, want daarvoor moet je over diezelfde, net gevoegde vloer in de living room, die moeten we ook beneden ergens kwijt. En alle keukenspullen (25 dozen maar liefst) kunnen ook niet in de keukenkastjes, want die zijn er nog niet. De kleding kan niet in de kasten want die zijn boven en daar kunnen we niet bij…

Gelukkig hebben we een forse basement (maar daar staan nu allemaal IKEA lades en de boekenkasten en bureaus die ik van een collega heb overgenomen) en een garage (maar daar staat momenteel al het gereedschap van de contractors… en heel veel lege en halfvolle emmers met verf, mortel en voegmiddel).

En je werk?

En ondertussen moet ik gewoon aan het werk. Want ik vlieg dinsdagmiddag naar San Francisco voor een conferentie, en ik ben data aan het analyseren en de presentatie aan het voorbereiden. Ja, natuurlijk ben ik die dinsdagochtend nog gewoon thuis, omdat het werkblad wordt ingemeten. En, natuurlijk, diezelfde ochtend komt ook de kerel van Comcast (de Ziggo/UPC van hier) om kabel-TV en internet aan te leggen. Want dat kwam – in mijn originele plannen – zo geweldig goed uit, dan zou Michiel tenminste TV en internet hebben als ik in San Francisco zou zitten…

Oh boy.

Michiel krijgt wel een hele hoop over zich heen in z’n eerste dagen State College!