Deze dagen is het spannend of een vliegtuig gewoon aankomt… Niet dat er enige reden is om te denken dat Michiel’s vliegtuig problemen zou hebben… nee hoor, dat was 45 minuten te vroeg (!) in Detroit, en ook nog eens 15 minuten te vroeg in State College. Michiel is veilig aangekomen.

Belangrijk: ik herkende hem wel!! 

Omdat het vliegveld heel dichtbij de universiteit ligt, ben ik vanuit mijn werk naar het vliegveld gereden. Ik zag het vliegtuig zowaar landen. Dat kan in State College… Op de volgende foto is de witte vlek in de groene cirkel Michiel’s vliegtuig… Toen was ik dus nog onderweg!!

Michiel’s vliegtuig (die witte streep) is bezig met de landing

Belangrijk: ik herkende Michiel wel, deze keer, ondanks dat er nu een baard op zit (daar moeten we het nog even over hebben. Prikding). In 2011, in Austin, Texas, was Michiel in een half jaar tijd zo veranderd dat ik hem voorbij liep op het vliegveld… dat is gelukkig nu niet gebeurd!

Michiel komt aan op het vliegveld van State College!

Kennismaken met de auto en het huis

Nadat we de bagage hadden opgehaald zijn we naar de auto gelopen (“ziet er goed uit”, die is dus goedgekeurd) en zijn we naar huis gereden. Omdat Michiel best een goed beeld heeft van waar we wonen, ook al was ie er nog nooit geweest, heeft hij de route aangewezen. Nou, dat ging best goed. Mooi!

Toen het huis… daar was ik vrij zenuwachtig over. Zou hij het huis en de verbouwing en de keuken en de tuin mooi vinden, zou het hem allemaal aanstaan…? Eigenlijk moet hij dat zelf laten weten, maar volgens mij was hij niet ontevreden. Het was allemaal ruimtelijker dan hij dacht, zei hij. En hij was meteen aan het nadenken over de badkamer en hoe die anders kan, en over wat te doen met de basement, en wat te doen met de tuin… Kortom, er zit al een lijstje in zijn hoofd met to-do’s.

Jetlag

’s Avonds zijn we nog even wat wezen eten bij Champs – sportcafe in de buurt. Een biertje en een berg nachos was voldoende – Michiel zit natuurlijk nog op de Europese tijd, dus voor hem kwam zijn avondeten eigenlijk midden in de nacht. De volgende ochtend was Michiel ook veel vroeger wakker dan ik. En omdat ik eigenlijk geen fatsoenlijk ontbijt in huis heb (ik eet alleen fruit als ontbijt) moesten we eerst ergens wat eten halen. ’s Middags bleek dat Michiel ook een klein beetje last had van de jetlag…

Die ochtend, voordat Michiel mij naar kantoor had gebracht, zijn we ook meteen naar de Verizon geweest om een nieuwe telefoonlijn aan mijn abonnement te hangen (dat is gelukt) en om Michiel ook aan mijn bankrekening te koppelen (ook dat is gelukt). Geweldig – dat proces kostte mij weken en nu hadden we allebei de dingen binnen twee uurtjes geregeld!

En nu verder…

Nu gaat Michiel verder met de verbouwing, eens kijken hoe hij zijn eerste dag hier in State College gaat beleven…! Het eerste klusje, grasmaaien, zit er geloof ik al op!