Deze week ben ik in Nederland en heb ik even tijd om een dagje ‘Tilburg’ te doen. Dat was afgelopen woensdag, en het was hartstikke gezellig. Even bijpraten met Rik, Aurelie, George, Henk, Anick, Hannes, en natuurlijk Jonne en Soulimane. Mooi toeval: mijn voormalige kamergenoot Arjen kwam ook nog even langs om zijn gedrukte dissertaties op te halen (kon ik ‘m gelijk meenemen). En ik kreeg mijn exemplar persoonlijk uitgereikt. Altijd leuk om de ‘acknowledgments’ te lezen – immers, de rest van zijn dissertatie ken ik als kamergenoot al grotendeels (maar die ga ik ook nog lezen hoor, beloofd)! Verder hebben we uiteraard nog uitgebreid bijgekletst, het werd tijd: hoe is het met iedereen (in Amsterdam, in Tilburg), hoe staat het met de job market (Jonne) en de paper revisies (Jonne, Arjen) en persoonlijke zaken (Aurelie, Hannes). Echt heel gezellig.

Seminar: Met mijn neus in de boter

Ik wist het totaal niet, maar die woensdag was er ook een seminar (samen met sociale psychologie) georganiseerd: Elke Weber, prof aan de Columbia Business School, en ook adviseur van de Verenigde Naties op het gebied van klimaatverandering (= superbelangrijk) zou een seminar geven. En natuurlijk mocht ik daar ook bij zitten… Het klonk allemaal zeer veelbelovend, zeker na de promotie door Rik… En dat was het ook. De presentatie stond als een huis, het was een zeer goed verhaal. Voor de ingewijden: over ‘query theory’. Zeer interessant, en zeer inspirerend, ook! En wat een mazzel dat ik op die dag naar Tilburg kwam!

Terug in de auto: Weer met mijn neus in de boter

Maar nu de andere kant op. Uiteraard op de dag dat ik weer op de weg zit in Nederland hebben we de dag met de meeste files van het jaar te pakken. Ik had het ook kunnen weten, de dag voor Hemelvaart. Wat een hoop verkeer. En wat een regen… (dus ik had ook even niet zoveel aan mijn supercoole cabrio-Fiat 500, jammer). Even tandjes op elkaar dan maar. En blij zijn dat er in State College amper files zijn.

Maandag: overdracht huis

Maandag is de overdracht van ons huis in Leusden. Daar kan ik net niet bij zijn, omdat ik dan in principe op Schiphol ben. Om Michiel alleen te kunnen laten tekenen voor de koop en de overdracht van het huis hebben we een half jaar geleden een volmacht laten opstellen. Twee keer naar een notaris geweest, bijna 200 euro verder… en wat denk je, de makelaar en de (andere) notaris zijn de desbetreffende volmacht gewoon kwijtgeraakt! En ze wijzen naar elkaar. Echt, heb je als notaris danwel makelaar de taak om documenten te beheren… en dan gaat dat mis!

Had ik nu in Amerika gezeten had het huis niet eens overgedragen kunnen worden. En nu moet ik, om andersmans fouten te herstellen, alsnog naar de notaris op maandag om nog een keer een volmacht te laten maken – voordat ik naar Schiphol ga. Alsof ik niets beters te doen heb!

Ondertussen op het visumfront…

Maar of ik maandag op Schiphol sta is nu nog onzeker. Want over mijn visum heb ik nog steeds geen goed nieuws. Zelfs vandaag op vrijdag (!) heb ik inmiddels mijn paspoort met vers geprinte visum nog niet, en het ziet er ook niet naar uit dat ie vandaag nog komt. Wat een doffe ellende. Wat een stress. Ik moet maandag vliegen, en zonder paspoort gaat dat erg lastig. Ook hebben de verhuizers mijn visum nodig (en snel) en dat wordt nu ook wat penibel.

Ik heb al contact opgenomen met het consulaat (die helpen letterlijk nul komma nul, die kun je niet eens bellen, en hun emails bestaan uit vijf woorden “your visa is not ready”), ik heb de post al gebeld om precies uit te zoeken hoe het zit met aangetekende post, wie precies mag tekenen voor ontvangst en wanneer dat precies bezorgd wordt… en hoe dat combineert met de verhuisservice die wij uiteraard hebben geregeld.

[Voor degenen die denken dat je zonder paspoort je huis niet kan verkopen of een volmacht kan laten maken: dat zou ook moeten lukken met een rijbewijs. Hopelijk weet onze notaris, die waarschijnlijk onze volmacht heeft kwijtgemaakt, dat wel. Want ook Michiels paspoort is er natuurlijk nog niet.]

Al met al, grote stress. Het is dusdanig dat ik me amper kan concentreren, ik ben er haast ziek van. Gaat alles net allemaal op het randje net goed voor dat stomme visum (en de hypotheek, en het huis, en de verhuizing, en de conferentie…), gaat de allerlaatste schakel mis. Ik hoop heeeeeeel erg dat ik morgen (zaterdag) mijn visum heb. Zo niet, weet ik niet wanneer (en zelfs of) ik naar Valencia kan gaan.