En we zijn weer een stap verder. Vandaag zijn de verhuizers gekomen om de inboedel in te pakken en mee te nemen. Vanochtend om 7 uur stonden ze op de stoep, en om half 4 vanmiddag waren ze weer vertrokken. Onze transporteur Allways Transport heeft een lokale partij, Hazeleger Verhuisservice uit Putten/Nijkerk, ingeschakeld om alles in te pakken. Dat is een familiebedrijf: pa en zoon, samen met een vrouwelijke werkneemster voor het fijne werk, kwamen alles inpakken.

Hazeleger Verhuizingen. Een vrachtwagen voor de deur…

Alles in karton

Alles werd in wit karton verpakt. Keukenspullen en andere frutsels in dozen, de rest werd ingepakt in karton. Dat doen ze rap hoor – zo’n bankstel is in no time ingepakt in een witte ‘hoes’. Ook de tafel en tafelpoten, schilderijen… eigenlijk alles ging apart in een doos of in wit karton gewikkeld. Alle randen vervolgens met tape afgeplakt, bij eventuele stootranden een dubbele laag karton er over heen. Wat een werk. Veel sneller dan wij dat ooit gedaan zouden hebben.

Alles gaat in witte dozen en wit karton

Het meisje is de keuken ingedoken en heeft alles in de keuken ingepakt. En behalve het bestek werd toch alles individueel in twee vellen papier ingepakt… Als ik het zou doen, zou ik waarschijnlijk stapeltjes maken en zo, per 40 of zo, in een doos doen. Nee, tien glazen per doos, niet meer. En ook zo dat als de doos op z’n kop in de container terecht zou komen, dat de inhoud nog steeds niet zou breken. Zo komen we aan 25 (!) dozen vol met keukenspullen. Jaja, ik hou van koken, maar zoveel dozen had ik ook niet verwacht!

Al met al, wat een oog voor detail. Ik ben zeer onder de indruk van de kunde, snelheid en voorzichtigheid van de verhuizers.

Zeewaardig inpakken, maar niet waterproof

En natuurlijk regent het pijpestelen zodra alle dozen de vrachtwagen ingetild moeten worden… En toen realiseerde ik me dat ‘zeewaardig’ inpakken betekent dat iets niet meer kan schuiven door de golven en daardoor stuk gaat. ‘Zeewaardig’ betekent niet ‘waterproof’. Regen op kartonnen dozen is nooit goed, nu ook niet, en dus is onze inboedel niet bestand tegen zeewater. En ook niet zo best tegen regen. Dus moest het inladen ook nog snel gebeuren.

Onze spullen zitten in totaal 97 verpakkingen. En alles is gestickerd. Dit was de laatste….

Vervolgproces

De spullen zijn ingeladen, op pallets bij elkaar gebonden met plastic, en alles bij elkaar wordt het straks naar Dordrecht gebracht. Daar wordt onze ongeveer 15 kubieke meter aan spullen gecombineerd met andere leveringen in een zeecontainer, dit proces heet ‘groupage’. En dan wordt de container op een containerschip gezet en naar Amerika gevaren.

Het is nog even onzeker wanneer het allemaal verscheept wordt en wanneer het allemaal op de eindbestemming aankomt. Op z’n laatst is het allemaal eind augustus in State College, maar dat hangt ook nog af van de douane: als ze willen, houden ze het spul zo twee, drie weken tegen in de haven van New York, en is het allemaal nog later.

Kamperen

Het huis is vrijwel leeg, maar we blijven hier nog wel eventjes. Het is nu dus een kwestie van kamperen, maar dan wel met een dak boven het hoofd. We eten even met plastic bestek, we gebruiken een kartonnen doos als tafel, en we koken met ‘leen’-pannen (maar wel op het gasfornuis en de oven doet het ook nog, dus helemaal kamperen is het niet – gelukkig maar, het regent nog steeds keihard!).  Vanavond slapen we weliswaar in de slaapkamer, maar wel op een luchtbed. Eens kijken hoe we dat volhouden deze week!

En wie wil er nou niet in dit lege huis kamperen?