De dag na mijn tentamen heb ik de cijfers van mijn studenten ingevoerd. Ik werd gewaarschuwd: zodra dat gebeurt komen studenten klagen of ze niet hogere cijfers kunnen krijgen. Het advies was: zet de cijfers online, zet je computer uit en ga wat anders doen, en werk dan in een ruk alle klachten af. Laat de klagers bij je op kantoor komen, in de tussentijd blazen ze stoom af en is het probleem half zo groot voor ze. OK. Ik was er klaar voor… Er gebeurde niets van dat alles – ik heb maar twee studenten op kantoor gehad.

Nummer 1: Probleemgeval

Ik had eigenlijk maar een enkel probleemgeval. En die student wilde ik absoluut op kantoor zien. Wat was er gebeurd? Hij mailde mij dinsdag om 13.00 uur, dus NA het tentamen (dat was om 12.00 uur afgelopen) dat hij er niet bij was geweest… Hij had niet door dat het tentamen ergens anders en op een ander tijdstip was gepland – hij nam aan dat het tijdens de normale collegetijden was. Dat is mooi dom voor een student die hier al een paar jaar rondloopt! Ik had meteen gereageerd: “kom meteen langs, dan kun je het tentamen nog inhalen” maar daar hoorde ik niets op. Ook mijn tweede en derde e-mail “bel me NU op nummer zus-en-zo” hoorde ik niets op.

Tot de ochtend erna. Of hij langs kon komen, want hij had ook mijn e-mails niet op tijd gezien – hij nam aan dat ik via het communicatiesysteem, en niet via de e-mail zou reageren, en hij nam aan dat die twee gelinkt waren. Aannames… Nu heb ik bij Ordina destijds geleerd dat aannames dodelijk zijn. In het Engels: “assume, and you make an ASS of U and ME” – die uitspraak brandde me op mijn lippen toen de student in kwestie aan mijn bureau zat.

Ik had het volgende voorstel (dat ik met mijn afdelingshoofd kort had besproken): “je krijgt een 0 voor je tentamen, maar omdat het maar 10% geldt en omdat de rest van je cijfers goed genoeg zijn, slaag je alsnog voor de cursus.” Nu is het belangrijk om te weten dat er hier geen mogelijkheden tot herkansingen zijn. Als iemand zakt, moet ie het hele jaar overdoen, en ook het collegegeld van 30.000 dollar betalen. Dus het is best wreed als je iemand laat zakken die de rest van het jaar goed heeft afgerond.

De student in kwestie ging er mee akkoord. Ik vertelde hem dat het aan hem was om in beroep te gaan bij de daarvoor bestaande commissies, maar dat ik hem niet veel kans gaf, gegeven de oerdomme reden om het tentamen te missen. Dit soort types leren het nooit… en zullen zichzelf keihard tegen gaan komen in het ‘echte leven’.

Nummer 2: Geweldig geval

Om de boel een beetje te balanceren: ik heb ook een student op kantoor gehad die me geen energie kostte, maar die mij energie gaf, Ruby. Ruby kwam mij een plantje brengen voor op kantoor (cadeautje), en een kaart. Ze vertelde me (en dat stond eigenlijk ook op de kaart) dat ik de beste marketing docent was geweest die ze in al die jaren op Penn State had gehad… Ik ben dan wel streng, vond ze (“maar dat is ook goed, wij zijn seniors”), maar door het doorvragen en discussiëren in de klas heeft ze analytisch leren denken, en dat had ze nog niet eerder meegemaakt, vertelde ze. Nou, daar werd ik wel even stil van… Ze zei dat ze me ontzettend ging missen en dat ze mij nooit zou vergeten – ze stond letterlijk in tranen voor me op kantoor…

Deze gaat in de categorie: mooiste complimenten van studenten ooit

Ik was natuurlijk helemaal beduusd en blij tegelijk met mijn kaartje, en toen ik de gang op liep op zoek naar mensen die ik het kon laten zien kwam ik het afdelingshoofd tegen (Hans Baumgartner) die me een paar dagen geleden had gevraagd hoe het ging met het onderwijs geven. “Nou, hier… lees maar!”. Ook Pranav en Hari heb ik de kaart laten zien – want zo ben ik dan he… Pranav: “Jouw evaluaties volgen ook een bimodale distributie hoor, pas maar op!” Ik moet vooral niet naast mijn schoenen gaan lopen… maar ik ben ontzettend blij met de rechterkant van de distributie – sorry, insider joke!

Zo’n gebaar houdt me drie weken lang gemotiveerd. Echt. Wat is het een ontzettend goed gevoel als je kunt bijdragen aan iemands ontwikkeling. Wat is het een ontzettend nobel onderdeel van mijn werk – ja, ik doe vooral onderzoek en daar word ik vooral op beoordeeld, maar het onderwijs is ook echt belangrijk. En ik ben er trots op dat ik dit werk mag doen.

Het is mooi als studenten je bij het inleveren van het (toch niet eenvoudige) tentamen geluk wensen (“Succes met je huis!” en “Hopelijk vindt je man het ook tof hier!”) en complimenten geven (“Dank je ontzettend voor de cursus!” en “You are awesome!” en “Will you be at trivia again this Thursday Professor?” – dat laatste blijft leuk… ik moet volgend jaar maar weer een trivia-studententeam in mijn cursus hebben, vind ik!).

En als je dan daarna ook nog zo’n megagroot-compliment van een student als Ruby krijgt – nou, geef mij er eentje van haar, dan kan ik twintig probleemgevallen aan!

En deze persoonlijke boodschap kwam ik tegne tijdens het nakijken… hoe lief!