In mijn vak Marketing Strategy heb ik een aantal studentatleten. Dat hele concept was nieuw voor me, maar het is een hele normale zaak op Amerikaanse universiteiten zoals Penn State. Studentatleten komen uit alle sporten – als je een American Football student bent, ben je meteen een nationale beroemdheid – maar mijn studenten zijn van kleinschaliger sporten.

In mijn studentengroepen zit een duikster (salto’s van de hoge duikplank, dat idee), een waterpolo-speelster, en een lacrosse-speelster. Lacrosse is een typisch Noord-Amerikaanse sport: het is een soort hockey maar dan met een net aan een stok (verder heb ik geen idee hoe het werkt).

De doorsnee dag van de studentatleet

Een studentatleet is druk. Heel druk. De duikster (Megan) heeft me laatst eens uitgelegd hoe de afgelopen drie jaar er voor haar uitzagen. Elke werkdag, elke week, tijdens het seizoen, traint ze twee keer per dag twee uur. Om half zes ‘s ochtends ligt ze in het zwembad of hangt ze aan de gewichten voor krachttraining. En dan aan het eind van de middag nog eens. Ondertussen goed eten, en op tijd naar bed (dus niet feesten zoals een hoop andere studenten doen). In het weekend zijn er vaak wedstrijden. Ondertussen moet een studentatleet ook nog studeren. Want het is niet zo dat zij halve programma’s lopen of zo… integendeel. Die hele sport komt er bovenop.

Voordelen voor de student

Het is een ontzettend grote investering, zo’n sportcarriere ‘on the side’. En veel van die reguliere sportstudenten doen na hun studie niet zoveel meer met hun sport. Nu heeft het wel voordelen voor de student. Vaak krijgt een studentatleet een behoorlijke beurs, die helpt om het (aanzienlijke) collegegeld te betalen. Daarnaast worden training, sportkleding, en dergelijke allemaal door Penn State betaald. Allemaal voor het imago van Penn State.

Nu kom je als student niet zomaar binnen met een sportbeurs – daarvoor moet je op high school ook al aardig aan de weg hebben getimmerd op sportgebied. Dat hele sportgekke zit zo diep in dit land verweven… op high school en op de universiteit is sport ontzettend belangrijk. En, zoals me nog steeds opvalt, in de sportschool (nou, vooruit dan), maar ook in bars en restaurants: er hangen altijd TVs met daarop gelijktijdig verschillende sportwedstrijden.

Als student heb je op de ‘job market’ ook voordelen ten opzichte van anderen. Je hebt immers bewezen competitief te zijn (en dat is in Amerika echt een pre), niet eenvoudig op te geven, met tegenslagen te kunnen omgaan, en een teamplayer te zijn. En je kunt – wegens de combinatie studie en sport – veel hooi op je vork aan.

Extra afwezig

Ik heb er maar een klein beetje extra werk aan. De studentatleten mogen extra afwezig zijn als dat vanwege hun sport moet. Bijvoorbeeld, er zijn in bepaalde weken wedstrijden georganiseerd. Als ik dan toevallig een quiz heb gepland, mogen zijn die inhalen. Nu ben ik sowieso vrij coulant ten opzichte van studenten die een quiz hebben gemist – die mogen ze van mij altijd wel inhalen – dus studentatleten kunnen daar gewoon bij meedoen. Ik moet alleen mijn regel van het maximaal aantal gemiste sessies per student in de gaten houden, dat is dus puur een administratief dingetje.

En hoe doen ze het op school?

Studentatleten worden extra in de gaten gehouden door een bepaald support center voor studentatleten. Ik moet drie keer per semester doorgeven hoe mijn studentatleten het doen. Ik moet aangeven op wat voor eindcijfer ze aansturen, en of hun extra afwezigheid door hun sport hun academische prestaties in de weg zit. Bij mijn studenten is dat allerminst het geval. Mijn drie studentatleten zijn bovengemiddeld goede studenten. Ze hebben ook alledrie al een vervolgbaan. Ben best trots op ze, eerlijk gezegd!