Oei, oei, ik had eerder naar huis moeten gaan. Drie minuutjes was genoeg geweest. Maar nee hoor, ik blijf net even te lang achter mijn computer zitten… en dit keer viel het muntje de verkeerde kant op. Dikke pech… eigen schuld, dikke bult.

Stortbui tussen North Atherton en 611 Ridge Avenue

Waarom het ineens zo heel erg te keer ging weet ik niet, maar de hemel brak open terwijl ik op de fiets zat. De opstekende wind waarschuwde me al. Sneller, sneller… De donkere luchten dreigden enorm, en ik fietsen-fietsen-fietsen-fietsen maar ik was niet snel genoeg. Ik stond voor het stoplicht te wachten en ik zag vanaf North Atherton de bui naderbij komen. Een muur van water en hagelstenen kwam mijn kant op.

Daar stond ik dan, in mijn blote benen (het was heeeeeerlijk weer vanochtend), mijn jurkje en mijn zomerjas. De muur van water en ijs en wind striemde me in mijn gezicht en op mijn lijf. Au, au, au…pijnlijk (vooral op mijn schouders, wegens de door de zon verbrande huid – hoe ironisch). In 650 meter fietsen (en een minuut wachten voor het stoplicht) ben ik tot op mijn onderbroek toe doorweekt geregend. Het regende zelfs mijn laarzen in, die heb ik thuis leeg gegoten. In een half uur tijd is het 8 graden kouder geworden. Weg zomer.

Helemaal natgeregend

AccuWeather

Nu had ik op zich goede informatie vooraf. Hier in State College zit AccuWeather, de weerdienst die zo’n beetje elke mobiele telefoon van het weerbericht voorziet. En ja, die kijkt natuurlijk goed naar wat er hier gebeurt. Maar ja, ik ben eigenwijs he… ik wilde nog even wat afmaken… en dat moet ik nu bekopen met een nat pak (en natte papieren!!).

Ach ja, hoort erbij. Landklimaat, denk ik. Het is Michiel ook al eens gebeurd toen hij hier tijdens Spring Break aan het fietsen was… Zoals ze in Klooster zeggen: ‘reegn gut niet varder dan het vel’ en ‘ie bin niet van suuker’.

PS: Martine en Maarten: van harte gefeliciteerd!!