Gisteren (donderdag) was het een razend drukke dag, en vrijdag (vandaag) was het niet veel anders. Dat heeft nare effecten: ik dreig flauw te vallen tijdens de les (dat was donderdag) en ik ben helemaal mijn zwagers verjaardag vergeten. Ik schaam me diep. Maar ik heb teveel te doen, ik krijg eventjes te weinig slaap en te weinig eten binnen, denk ik. Kortom, ik ben HEEL ERG aan het weekend toe.

Nu heb ik momenteel wat veel hooi op de vork. Ik moet mijn (steeds nieuwe) lessen voorbereiden. Ik heb nakijkwerk. Ik heb net een huis gekocht en daarvoor moet ik een hoop regelen. Zo had ik woensdag de home inspections – ben je zo een halve dag mee kwijt. En dan gebeuren er willekeurige dingen zoals auto’s die stuk gaan die me vreselijk veel tijd kosten. Tien ballen in de lucht. En toen kwamen er deze week nog een paar ballen bij:

De uitdaging: EMAC-McKinsey dissertatie wedstrijd

Ik kreeg iineens het bericht dat ik in de finale van de EMAC-McKinsey marketing dissertatie wedstrijd zit. Super, maar wel met de consequentie dat de planning die ik had voor o.a. de overdracht van het huis helemaal overhoop getrokken werd. Het nieuws dat ik in de finale van de EMAC-McKinsey wedstrijd zit is natuurlijk ontzettend geweldig. Iedere marketing dissertatie die bij een Europese universiteit is verdedigd tijdens 2013 mag in principe meedingen. Dat zijn er dus een hoop. Er zijn een aantal juryleden die de inzendingen hebben bekeken, en nu is mijn dissertatie een van de drie finalisten.

Dat betekent dat mijn dissertatie veel meer impact op de praktijk krijgt dan dat ie al had. En dat is super. De finaleronde is in Valencia, Spanje, tijdens de EMAC conferentie (3 juni – 6 juni), waar ik mijn onderzoek moet presenteren. Ik word daar uitgenodigd (alles wordt geregeld), helemaal top. Ik schaar me in een illuster rijtje van andere Tilburgse EMAC finalisten, o.a. mijn mede PhD studenten Neomie, Millie en Anne… er wordt dus wat van me verwacht!

Complicatie 1: mijn visum

Complicatie: over een week of drie, vier komt er zeer waarschijnlijk een verandering in mijn immigratie-status hier in Amerika. Nu zit ik nog op een J1 visum, maar dat wordt binnenkort een H1B visum. En zodra ik een verandering in status heb, en ik ga het land uit (bijvoorbeeld naar Spanje), moet ik eerst langs het Amerikaanse consulaat, liefst in Nederland (zit in Amsterdam), anders kom ik Amerika niet meer in. Dus ik moet via Nederland. Nu vindt vlak na de EMAC conferentie een andere conferentie plaats in Atlanta, in Amerika dus, waar ik ook een onderzoeksproject presenteer. Het consultaatbezoek moet dus gebeuren voordat ik naar Spanje ga, en niet daarna.

Natuurlijk is dat ook weer ingewikkeld: om mijn nieuwe visum te krijgen moet ik mijn paspoort afgeven en ben ik het tot vijf werkdagen kwijt. En laat nu precies in die week Hemelvaart vallen (en de dag na Hemelvaart, twee vrije dagen dus), en ook nog eens Memorial Day (drie vrije dagen dus) – en natuurlijk doet het Amerikaanse consulaat met alle feestdagen mee. Conclusie: ik moet nog eerder in Nederland zijn. Uiteindelijk komt het er op neer dat ik in totaal 12 dagen in Nederland ben (22 mei – 2 juni) en nog 4 dagen in Spanje (3 juni – 6 juni).

Complicatie 2: De ‘closing date’ in State College

En natuurlijk zat deze planning in de weg van de planning van de huisoverdracht hier in State College. Dat was initieel 30 mei, maar ja, dan ben ik er niet (vanwege de wedstrijd en het visum). En dus moest de overdracht op een ander moment worden gepland. En de hypotheek aangepast. En zo heb je ineens nog meer regelwerk tussen alle bedrijven door… Twintig ballen in de lucht!

Bij-effect 1: Verhuizing

En door die rare planning is het ook nog eens zo dat ik per ongeluk ook nog bij de verhuizing in Nederland kan zijn – wanneer de verhuizer alles inpakt en in een container stopt in Nederland. En daarna ook nog eens bij de huisoverdracht bij de notaris in Nederland! Heel toevallig. Maar wel fijn. Ik was ergens heel erg bang dat ik mijn eigen huis in Leusden niet meer zou zien. Maar dankzij de finaleplaats in de wedstrijd en visumregels gaat dat nu wel lukken!

Bij-effect 2: Quality time!

Het goede nieuws van dit alles is natuurlijk dat ik een keertje extra naar Nederland kom en extra quality time in Nederland heb. Dan zie ik mijn familie en schoonfamilie weer, o.a. het kleine spul: Carlijn (nog nooit in het echt gezien, ik moet het tot nu toe met foto’s en webcam doen) en Fenna (ook enorm gegroeid sinds 2 januari), en Anne-Marie en Floris. En natuurlijk het grote spul. Met een beetje mazzel is ook de booreiland-broer in het land. En er zit vast een borrel met mijn vrienden van de Keet bij, daar kijk ik echt naar uit. En natuurlijk ga ik nog even naar Tilburg (Ik denk woensdag 28 mei… Arjen? Jonne? Anne? Millie? Neomie? Mark? Even afspreken…?).

En natuurlijk het allerbelangrijkste: mijn vent. Zonder twijfel.