Een huis kopen in Amerika gaat heel anders dan in Nederland. Dat was te verwachten. Ik heb al verteld dat het onderhandelproces anders gaat. Ook een makelaar doet hier andere dingen dan in Nederland. Een overzichtje.

De kosten…

Onze makelaar, Larry, rekent veel geld, maar kost ons niets. Ik ben het niet per se eens met de manier waarop deze industrie werkt: de aankoopmakelaar wordt betaald door de verkoper. En ook de verkoopmakelaar wordt betaald door de verkoper. Dat is toch wel 6% van de verkoopprijs in totaal. Koop je dus een huis van 200.000 dollar, dan zijn de makelaarskosten 12.000 dollar. Is dat huis 400.000 dollar, dan betaal je voor de twee makelaars 24.000 dollar. Dat gaat hard!

Je kunt niet zonder makelaar

Als verkoper kun je eigenlijk niet zonder een verkoopmakelaar. Anders kom je niet op de grote huizensites terecht, en krijg je veel minder kijkers. Dat is net zoals in Nederland. Je kunt als koper wel zonder makelaar, maar ja, de aankoopmakelaar wordt door de verkoper betaald, dus er is minder reden om geen aankoopmakelaar te nemen. Er komt bij dat de Amerikaanse huizenmarkt van stad tot stad zeer verschilt, is een makelaar die de ins en outs van de lokale huizenmarkt goed weet handig. Bijvoorbeeld in State College kan het snel gaan (dat hebben we gemerkt) en zonder de makelaar was ons dat niet gelukt.Dan komt daar nog eens bij dat ik helemaal niets wist van Amerikaanse huizen. Er is ons heel veel uitgelegd. Wat voegt waarde toe, wat is efficient qua verwarming en isolatie, waar moet je op letten bij een basement, wat zijn technische mogelijkheden, etc.

Eigen baas

Makelaars hier (tenminste, in State College) zijn zelfstandigen (ze zijn independent contractors). Ze horen weliswaar bij een kantoor (dat de helft van hun commissie opeist) maar iedereen werkt voor zichzelf. Zo gebeurt het dat er hier in de buurt maar een grote makelaar is: KBB – en daar horen (ik schat) zo’n 90% van de lokale makelaars bij. En die hebben dus ook 90% van de huizen in hun bestand. Als koper – en verkoper – doe je echt zaken met je persoonlijke makelaar. Vaak betekent dat ook een langere termijn-relatie: veel van mijn collega’s hebben hun huis allemaal bij Larry gekocht, en bij vertrek verkopen ze hun huis ook weer via Larry.

En wat doen ze precies?

De makelaar kost dus een hoop geld, en daarvoor doet hij ook meer dan in Nederland. OK, de fotoshoot, de beschrijving van het huis, de communicatie en de website van de Nederlandse makelaars zijn stukken professioneler (dat zouden ze hier eens moeten doen). Maar verder: Larry (of zijn assistente) zoekt van alles voor me uit. Energierekeningen? Ik krijg ze. Historische verkoopprijzen van huizen in de buurt? Hierzo. Contact opnemen met het nutsbedrijf, kijken of er gasleidingen in de grond zitten? Geen probleem. Zelfs de contacten met mijn financiele tussenpersoon liepen automatisch, daar hoefde ik niet eens naar om te kijken. Handig. Vooral voor iemand die nieuw is, zoals ik.

Het is niet altijd zo, maar Larry was ook van ontzettend groot belang tijdens de onderhandelingen. Dankzij de makelaar hebben we ons bod in het onderhandelingsproces gekregen, en als we geen makelaar hadden gehad, was dit huis aan onze neus voorbij gegaan. En daar ben ik ‘m zeer dankbaar voor!

Volgende stappen

Morgen (woensdag) ga ik het huis ‘opmeten’ en nogmaals bekijken (en foto’s maken). Dan komt er ook een inspecteur die constructief naar de boel kijkt. In Nederland is dat iets dat gebeurt voordat je een huis koopt, hier doe je dat na de koop – en is reden om er onder uit te komen. Het lijkt er niet op dat er grote dingen mis gaan zijn, maar het is toch handig om het even na te lopen. En natuurlijk is Larry daar ook weer bij.

De financiering is ook rond. Dat is gegaan via een tussenpersoon (Ford) die bij verschillende banken offertes heeft opgevraagd. Dat hoefde ik dus niet zelf te doen, en daarmee heb ik me ontzettend veel tijd bespaard. Alles is ondertekend, en dat ging eigenlijk razend efficient, en bovendien erg transparant. Hoewel het dus proces via een tussenpersoon gaat, heb ik niet het gevoel dat er iets wordt achtergehouden. Dat heb ik altijd wel bij Nederlandse hypotheekadviseurs… daar ga ik altijd zelf excelletjes bouwen – die kreeg ik er in dit geval direct bij. Had ik niet verwacht!

En dan straks, eind mei, de ‘closing date’ waarbij Larry, iemand van de bank, de verkoopmakelaar, en ik naar een ‘attorney’ moeten (dat is iets tussen notaris en advocaat in), om de boel over te laten schrijven en het huis te betalen. En dan krijg ik de sleutels.

Het eerste dat ik ga doen is in de sunroom zitten. En had ik al gezegd dat het huis een hele toffe achtertuin had? 🙂