Hier in Amerika is de ‘drinking age’ 21 jaar. En dat controleren ze hier nogal eens – als je onder de 21 jaar bent, mag je geen borrel. Nu had ik laatst al een keertje een aanvaring met een restaurant (!) vanwege mijn rijbewijs – toen moest ik mijn paspoort gaan halen, dat gelukkig niet ver was. Maar afgelopen weekend kon dat niet.

Carded bij Allen’s Street Bar and Grill

Als je naar je identiteitspapieren wordt gevraagd, heet dan ‘carding’ (van ID-card). Dat gebeurt niet altijd – op donderdag, in The Rathskeller, kennen ze me tegenwoordig en krijg ik zelfs zonder te bestellen mijn drankje. Afgelopen vrijdag was het wel een carding-moment.

Deze dagen is Peter Ebbes in State College – Peter heeft hier een jaar of zes gezeten als assistant professor (is ook al weer een jaar of zes weg), maar hij werkt nog steeds samen met collega’s hier, en hij heeft hier ook een huis dat hij verhuurt. Vanwege Peter’s bezoek zijn we met een aantal collega’s gaan eten bij Allen’s Street Bar and Grill. Ik was de eerste, dus ik heb even aan de bar gewacht tot dat de rest zou aankomen. Ik bestelde een witte wijn – maar voordat ik die kreeg moest ik laten zien of ik 21 was. Ja duh (31!), maar goed, daar moeten ze bewijs van hebben. Nu is mijn rijbewijs sneller bij de hand, en veelal wordt dat geaccepteerd, maar bij deze barman dus niet. Hij moest mijn paspoort zien. En laat mijn paspoort in een andere tas zitten… Dus ik kreeg geen borrel. Hoe denigrerend. Maar goed, ik kan prima zonder borrel, dan maar een bakkie thee. Voldoet prima als substituut.

Carded bij Pickles

Na het eten (was supergezellig overigens, en het eten was ook erg goed, verrassend goed zelfs) zouden we nog wat gaan drinken bij de bar om de hoek, Pickles. En ook daar, hoe irritant ook, weer hetzelfde verhaal. Nota bene werd Peter NIET gecard, en wel met het commentaar “van jou kun je echt wel zien dat je allang 21 bent geweest” maar bij mij was er schijnbaar nog onzekerheid. Right… En ook hier werd mijn rijbewijs niet geaccepteerd. Ik mocht niet eens naar binnen. Sjongejonge… Nou ja, misschien was het maar beter ook, want het liep al tegen elf uur, en ik moest ’s ochtends om half zeven mijn bed weer uit want ik zou als jurylid optreden voor een case wedstrijd. En dan is elk glas wijn er eigenlijk eentje te veel.

Student: “Why didn’t you come in?”

Op zich had ik er helemaal geen problemen mee om vrijdagavond enigzins voortijdig af te haken. Het was misschien maar beter ook allemaal. Maar goed, het verhaal was daar niet mee klaar. Er waren getuigen! Afgelopen dinsdag, vlak voor de les van mijn laatste groep, vroeg een student wat er nu gebeurde bij Pickles. En laat dat nu dezelfde student zijn die mij ook al eens op donderdag in The Rathskeller heeft zien zitten. Ja, wat zeg je dan? Ik heb het paspoort-verhaal verteld.

Later in de les maakte ik nog een quasi-onhandige referentie naar dat voorval, waardoor alle studenten behalve eentje met een niet-begrijpend, vragend gezicht zaten… Dus ik heb in het kort uitgelegd. Ja, ik ben gecard, en nee, ik mocht er niet in want geen paspoort bij me. Dus ik heb wat geleerd…: 1) ik zie er nog goed uit, en 2) paspoort moet in het vervolg maar wel weer mee. Mijn studenten vonden het allemaal zeer vermakelijk, hun prof die de bar niet inkwam, terwijl een paar van hen wel binnen zaten. Hun reactie was geweldig: ik kreeg van iedereen applaus! Dat maakte het allemaal wat ‘embarrassing’…

Ach. De meeste van hun professoren zijn oud, grijs, en saai. Deze professor heeft dinsdag in haar rode laarzen, vogeljurk en rode leren jasje college gegeven. En komt zo nu en dan studenten tegen downtown (en soms komt ze een bar of restaurant niet in). Als ze van mij ook nog eens dingen leren tijdens de cursus (en dat doen ze), dan durf ik de competitie wel aan!