Wekenlang was mijn gewoonte om elke dag naar Accuweather te gaan om te kijken wat het weer zou worden. Voor welke temperatuur moet ik me kleden, wat is de windchill (gevoelstemperatuur)? Maar de afgelopen dagen had ik dat niet gedaan. Waarom, geen idee, misschien ben ik inmiddels voldoende geintegreerd en heb ik het niet meer nodig. Was dat even een misrekening.

“Johanna, watch the snowstorm tomorrow! Take care!” 

Huh? Snowstorm? Een collega waarschuwde me ervoor, de studenten hadden het er over, er zou een voet (foot, zo’n 30 centimeter) sneeuw vallen. Mijn hemel… “You better not bike tomorrow. And they’re warning for power outages as well.” Okee, stroomstoringen? Vooruit… we zien het wel. De sneeuw zou beginnen om tien uur ’s avonds en tot vier uur de volgende middag duren. Op het moment van schrijven is het half elf ’s avonds NA de sneeuwstorm, en inderdaad, er ligt hier inmiddels een hoop sneeuw. Sohee.

Er lag al weer een pakje verse sneeuw op de golfbaan. Dit was de avond VOOR de sneeuwstorm…

Maar ik ben wel gewoon naar school gegaan. De boel is ook niet dichtgegaan, alleen bepaalde stafafdelingen mochten twee uur later beginnen (maar dat heeft geen effect op ons). Vanochtend ben ik vol goed moed naar de universiteit gaan lopen. Wat een bende op de straat – als ze de sneeuw wegschuiven dan komt dat in de berm, en daar moest ik overheen. Door een halve meter sneeuw walzen… en jawel, sneeuw in mijn schoenen. Fijn.

Eenmaal bij het fietspad aangekomen bleek dat fietspad helemaal schoongeveegd. En waarom zou ik moeilijk doen en twintig minuten gaan lopen terwijl ik ook in zes minuten kan fietsen? Ik dus weer terug naar huis. Mijn fiets door de berg van halve meter verse sneeuw getrokken, en GAAN met die banaan. Je bent Nederlands en je kunt fietsen, of niet.

Zoveel sneeuw is er uiteindelijk gevallen

IJzel – dat is een ander verhaal 

Rond 5 uur ging het ijzelen. Dan wordt het kritischer. Eerst bleek mijn zadel onder een laag ijs te zitten (oei, dat was KOUD!!), vervolgens bleek mijn kettingslot bevroren. Dat had ik zelfs met min 38 graden nog niet gehad… Gelukkig waren de paden wel weer prima vrij van sneeuw en ijs, en kon ik vrolijk naar huis fietsen. Wel wat rustiger aan gedaan, maar ik was sneller dan iedere andere auto op Park Avenue.

Een sneeuwpopje op het fietspad

Keelontsteking

Kleine kanttekening: ik heb gruwel-de-gruwel WEER keelontsteking. Dinsdag gaf ik, en donderdag (voor mij morgen) geef ik les met schorre stem. Ik heb in 2013 zeven keer keelontsteking gehad, en nu verdorie weer. Ik had zo gehoopt dat ik er af was. Maar niet dus. Het helpt ook niet echt dat de lucht hier zo ontzettend gortdroog is. Dat is echt een groot verschil met Nederland. Het schijnt dat het hier in de zomermaanden weer heel erg vochtig wordt (vast niet zo erg als in Austin, TX, maar toch). En die droge lucht is niet heel goed voor de luchtwegen, werd mij verteld.

En het wordt weer wat kouder, ik kan weer op temperaturen van min dertien of zo rekenen. En dat is echt niet heel fijn als je keel helemaal rauw is… Ik ben nu al toe aan weekend eigenlijk! En dan komt de volgende sneeuwstorm er aan!