Afgelopen zondag was de Superbowl. Ik heb die wedstrijd gekeken bij Pranav – naast zijn moeder waren er ook nog drie andere Indiase vrienden van Pranav: Abbas (werkt bij de universiteit), zijn vrouw Jasmine en hun veertienjarige dochter Aisha. Het was erg gezellig, en ik heb ontzettend veel geleerd over het hoe-en-waarom van American Football. De Superbowl is een heel erg belangrijke sportwedstrijd: de finale van de NFL, de National Football League. Er kijken zo’n 80 miljoen Amerikanen. Het hele spektakel duurt een uur of vier – en objectief gezien is dat best lang voor 4 keer 15 minuten actieve speeltijd… Er zitten nogal wat ‘dingetjes’ omheen:

De wedstrijd zelf

Eerst de wedstrijd zelf. De twee teams in de finale: de Seattle Seahawks (blauw-wit-groen) en de Denver Bronco’s (oranje). Vooraf had ongeveer iedereen me verteld dat de Bronco’s zeker gingen winnen. Zij hebben namelijk sterspeler Peyton Manning (zie onder). En de Seattle Seahaws kwamen net kijken en hadden echt geen kans tegen de Bronco’s. OK, got it.

Het bleek anders te gaan. Vanaf het eerste begin ging alles fout bij de Bronco’s en ging alles goed bij de Seahawks. Dat kon ik zelfs zien. Nu is het altijd een beetje moeilijk om een score te interpreteren – is een achterstand van 5, 10, of 20 punten erg? – maar hoe verder we in de wedstrijd kwamen, hoe duidelijker het werd: de Seahawks gingen winnen met een recordvoorsprong.

American Football

Ik had van Eelco al een snelle primer ‘American Football’ gehad. Maar het hielp erg om Pranav, Abbas en Aisha erbij te hebben – die waren mij vol enthousiasme alles aan het uitleggen. En in zo’n situatie vind ik sport kijken leuk – dan heb ik tenminste iets te leren… En er zitten ook best een hoop regeltjes en nieuwe dingetjes aan American Football die ik niet ken. Het technische aan Football vind ik eigenlijk wel wat hebben. Het is in ieder geval niet saai.

God save America

Voorafgaand aan de wedstrijd is er heel erg veel ceremonieel vertoon. Het volkslied wordt gezongen (en dan niet zoals het Nederlandse voetbalteam het doet, nee, hier wordt een zangeres voor ingevlogen). Drumbands, cheerleaders, glitters, vuurwerk, alles wordt uit de kast gehaald. En natuurlijk is er vooraf ook een hoop analyse. Wat ik niet zo ken van ons Nederlands voetbal is dat er in het Amerikaanse Football individuele spelers worden uitgelicht. Het gaat dan vooral om de quarterbacks: degene die de ‘baas’  zijn over het spelstrategie en veruit de belangrijkste spelers van een team. Zo werd vooral Peyton Manning (quarterback van de Bronco’s) uitgelicht als ware hij de messias zelf. Peyton heeft een broer en een vader in het American Football, is nu 36-37 en speelt mogelijk z’n laatste Superbowl en schijnt echt helemaal briljant te zijn.

Stukje show voor de wedstrijd

Grappig feit: ze noemden de Bronco’s uiteindelijk de ‘wereldkampioen’ terwijl geen ander land ter wereld in de NFL speelt. Dus dat is wat overdreven. Maar ja, that’s America!

Half-time: show van Bruno Mars en Red Hot Chili Peppers

Na de eerste twee quarters werd er in no-time een podium op het veld opgebouwd en was er een optreden van Bruno Mars en (vind ik zelf interessanter) de Red Hot Chili Peppers. Dat zie ik ze in de Arena of de Kuip niet zo snel doen: tijdens een voetbalwedstrijd even een podium neerzetten… Het optreden zelf was nog best goed ook en voor mij (sportmens als ik ben… not!) een welkome afwisseling in het Football-geweld.

Reclames!

Veruit het interessantste aan de Superbowl voor marketeers zijn de reclames. Die reclames zijn de duurste reclames op de Amerikaanse televisie, tot 4 miljoen dollar voor 30 seconden. Naief als ik ben, ik dacht dat dat gewoon een blok van 15 minuten reclame gedurende de half-time zou zijn. Niet dus. Na elke actie van enig belang wordt de speeltijd stilgezet, is er herformatie, wordt de coach voor advies gevraagd, is er teamoverleg, of moeten de scheidsrechters (er zijn er erg veel) overleggen. En tijdens al die stukjes worden er tijdens de Superbowl reclames uitgezonden. Dus je ziet haast continue reclame.

Nu is dat in dit geval niet zo erg. De reclames gedurende de Superbowl zijn typisch de beste van het jaar. Adverteerders zorgen ervoor dat de reclames speciaal zijn: of heel erg grappig, emotioneel, of visueel aantrekkelijk. Voorafgaand aan de Superbowl gaan veel reclames viraal, en wordt de interesse al gewekt. Na de Superbowl zijn er ook tig evaluaties van wat de beste reclame was. En dan heb ik ook nog wat in de melk te brokkelen… Mijn top 6:

1) Axe: Make love, not war: presteert het om in 30 seconden een minifilm met verhaal, personages, en boodschap neer te zetten:

2) Microsoft: maakt een commercial over het nut van technologie. Zeer indrukwekkend. Doet een beetje Alexander Klopping-achtig aan: )

3) Een reclame van GoDaddy (website registraties), waarin een vrouw haar baan live opzegt om een eigen internetbedrijf in handpoppen te beginnen: 

4) De Budweiser commercial met het puppy en het paard (gek genoeg bereikte me die eerder die via Nederland): echte feelgood reclame met muziek van Passenger:

5) De M&Ms reclame – al was het een James Bond film:

En verder waren de commercials van Toyota (met de Muppets) en Geiko (met een pratend varken) grappig (want beesten).

Wat verder nog interessant was: de reclame van Newcastle Beer (van Heineken). Die hebben een hele serie aan teasers gemaakt waarin ze stellen dat ze niet het budget hebben om grote, dure, Superbowl commercials te maken. En dat heeft ze nogal was publiciteit opgeleverd. Dit was een van die teasers – laat ook mooi zien hoe targeting werkt, een onderwerp dat momenteel in mijn colleges zit: