Ik moet binnenkort een auto kopen, en daarvoor moet ik een rijbewijs hebben. Net als in Nederland bestaat dat rijbewijs uit een theorie-deel en een praktijk-deel. In Amerika kun je vanaf 16 jaar (!!) je theorie-rijbewijs halen, dan krijg je een zogeheten ‘learner’s permit’ en daarmee mag je onder begeleiding van iemand van boven de 21 met een rijbewijs zelfstandig autorijden. Je hoeft dus geen praktijkcursus autorijden te doen, zoals wij in Nederland gewend zijn. Die doe je gewoon thuis, onder begeleiding van papa of zus. Dat scheelt een hap geld: je hoeft dus niet zoals bij ons 30 lessen van een euro of 50 te betalen en 200 euro per afrijd-examen af te tikken.

Irritant: naar Pleasant Gap

Jammer, ik moest ‘helemaal’ naar Pleasant Gap rijden voor mijn theorie-examen. Dat is vanaf mijn (nu nog tijdelijke) huis 20 minuten rijden. En natuurlijk had ik niet alle formulieren en bewijzen bij me… En moest ik weer terug en dus ook weer heen. Maar goed, gewapend met 1) paspoort, 2) visum, 3) formulier i-797 dat hoort bij mijn visum (dat was ik vergeten), 4) formulier i-94, 5) social security form, 6) medische keuring/aanvraagformulier, 7) de gasrekening van het nieuwe huis op Old Farm Lane, 8) de afvalrekening van het nieuwe huis op Old Farm Lane, 9) mijn hypotheekpapieren voor Old Farm Lane (7,8 en 9 om te laten zien dat ik er echt woon – wat technisch gezien nog niet zo is, maar goed…) en 10) een bankcheque, kon ik dan eindelijk beginnen.

Theorie-examen

En dan dat theorie-examen. Je moet weliswaar je medische keuring hebben gehad, dat is lastig, en je moet dus een hele administratie aan papieren meenemen (omdat ik buitenlander ben) maar verder hoef je geen afspraak te maken voor je theorie examen. Je komt simpelweg opdagen, en doet een theorietest. In Nederland hebben we momenteel een examen van 65 vragen waarbij je er 48 goed moet hebben (in mijn tijd waren er 50 vragen en moest je er 45 goed hebben, en er zaten nogal instinkers tussen). Hier krijg je 18 (!!!! achttien!!!) vragen van supersimpel niveau, en je moet er 15 (!!) goed hebben. In Nederland duurt het examen 45 minuten en is het superspannend of je het haalt, en het slagingspercentage is zo’n 45 procent (bron: CBR-website).

Had ik gestudeerd? Nou, ik had de ‘Pennsylvania Driver’s Manual’ geprint en de avond daarvoor doorgenomen. Het was me al snel duidelijk dat het niet veel voorstelde. Ik heb alleen even opgelet wat de verschillen tussen Nederland en Pennsylvania zijn – de rest was vrij logisch. Een paar oefentoetsen daarna, en ik vond het daarna wel prima. Op de test zelf was ik binnen 5 minuten klaar en kreeg ik niet eens alle 18 vragen want ik had de eerste 15 goed. Echt, stelt niets voor.

En straks praktijk

En dan komt straks het praktijkexamen. Wederom, in Nederland duurt dat ongeveer drie kwartier tot een uur. Hier in Pennsylvania nog geen tien minuten. So far so good. En gegeven dat ik toch al dertien jaar mijn rijbewijs heb, met een groot aantal jaren dat ik boven de 40.000 km per jaar uitkwam, hoef ik me nergens zorgen over te maken. MAAR:

• volgens de kerel aan de balie mag ik helemaal niet autorijden hier in Pennsylvania (volgens een andere kerel aan de balie wel en is er niets aan de hand). Weliswaar heb ik een Nederlands rijbewijs, maar ik zou daar een internationaal rijbewijs bij moeten hebben. Raar: op de website van de universiteit EN van de DMV (de dienst die de rijbewijzen regelt) staat dat zo’n internationaal rijbewijs niet nodig is. Maar de vent aan de balie hield dat bij hoog en laag vol. Dat heeft consequenties:
• ik moet bij mijn praktijkexamen iemand van boven de 21 met rijbewijs meenemen, als ware ik nog maar 17 jaar oud. En dus kan ik een collega of vriend(in) midden op de dag meenemen naar Pleasant Gap 😦 Nu kan ik mazzel hebben en die andere vent treffen, maar dat risico ga ik niet nemen.
• de afspraken zitten vol tot 2 juli. Dan heb ik geen ‘huurauto’ meer, en zou ik ook iemands anders auto moeten gebruiken. Liefst zou ik gewoon mijn eigen (nieuwe) auto daarvoor gebruiken, maar dat zal wel niet gaan lukken, wegens het volgende:
• de vent aan de balie vertelde mij dat ik zonder photo-ID (dat is je rijbewijs) geen auto mag kopen. En dat heb ik ook al weer anders gehoord… Want een paspoort is federaal geaccepteerd en zou echt wel voldoende moeten zijn voor identificatie, en een learner’s permit (dat je dus krijgt na het behalen van je autotheorie) is voldoende om een autoverzekering af te sluiten.

Kortom, iedereen inclusief website en zelfs de wet die eronder ligt spreekt elkaar tegen. Lastig, lastig. Ik ga zaterdag eerst proberen of ik een auto kan kopen zonder Pennsylvania photo ID. Eerst informeren, en dan regelen. Wat een gedoe allemaal.

O ja, mocht het niet duidelijk zijn, ik ben dus geslaagd voor auto-theorie in Pennsylvania. Sjonge, ik heb een learner’s permit. Wat een (totaal onzinnige) prestatie!