De eerste week zit erop, de kop is eraf. Gisteravond heb ik voor het eerst een ‘sociaal ding’ gedaan hier (feestje bij een collega). En vandaag ben ik een stuk wezen joggen op de golfbaan die praktisch naast het huis ligt hier. Ik heb nog totaal geen ritme hier, maar hopelijk gaat dat wel komen nu ik straks ga lesgeven.

Feestje bij Veronica Villena

Grappig – Veronica had me al gemaild twee maanden voordat ik naar State College vertrok: om me welkom te heten en om kennis te maken. Toen ze me mailde deed haar naam een belletje rinkelen. Het heeft me echt een paar dagen gekost voordat ik me realiseerde waarom dat was. Voor een van mijn onderzoeken heb ik een meta-analyse gedaan, en in die meta-analyse zit haar paper (maar goed, ik heb ruim 140 papers geanalyseerd voor die meta-analyse, dus heel raar was het niet dat dat even duurde. En wie verzint dat nou.) Veronica zit op de afdeling Supply Chain Management, en zij zit op dezelfde verdieping als wij.

Veronica had een paar mensen uitgenodigd. Eerst Eelco, een Nederlandse collega hier op het departement, en zijn Portugese vriendin Joana (ja, dat levert grappige situaties op). Dan Pranav Jindal, ook een collega van het departement Marketing die ook in Tilburg heeft gesolliciteerd. Met hem had ik tijdens mijn sollicitatie destijds een etentje, dus ik heb hem vaker gesproken. Hij zit op dezelfde gang als ik. Pranav had me opgehaald en weer thuisgebracht. Vervolgens heb ik Lena ontmoet, een Russisch-Israelische assistant professor van Finance (derde verdieping, wij zitten op de vierde), en zij had haar vriend meegenomen. Ook nog een Stephanie – iemand die op een ondersteunende afdeling werkt, maar ik heb niet meegekregen van welk departement. En dan nog een onderzoeker (naam niet meegekregen) van electrical engineering die zich met duikboten en satellieten bezig houdt. Het feestje bestond uit kletsen, wijntjes drinken en kaasplankjes eten, en salsa dansen (nou ja, je probeert wat) in de woonkamer. Lena en haar vriend, Stephanie en Veronica doen schijnbaar aan salsa dansen – zij kunnen het dus wel, maar wij hadden minstens net zoveel lol. Het was erg gezellig, en het was erg fijn om nieuwe mensen te ontmoeten.

Joggen op de golfbaan

Vandaag zou het 12 graden worden (lente!!). Helaas regende het ook voor een groot deel. Vanochtend waren het gewoon stortbuien. Er was dan ook een ‘flood warning’, maar daar heb ik niet zoveel van gezien. Ik val wat weer betreft in de prijzen: sneeuw, ontzettend koud, en een bak water. Om drie uur was het droog, en toen ben ik gaan joggen op de golfbaan in de buurt.

Joggen op de golfbaan

De golfbaan, met hier en daar nog sneeuw

Nu heeft een golfbaan een paar aspecten, waarvan sommige irritant worden als je voor het eerst gaat joggen. Heuveltjes, zodat je niet alle paden ziet. Grote afstand, waardoor je zomaar helemaal aan de andere kant kan uitkomen dan waar je bent begonnen. Kringelpaadjes, zodat je je orientatie helemaal kwijt bent, zeker bij een volledig bewolkte dag. Een hoop bomen, waardoor je ook geen oriëntatiepunten kunt zien, zoals het Beaver Stadium en watertorens. Lang verhaal kort, ik heb extra lang gejogd omdat ik eigenlijk de weg kwijt ben geraakt. Doorgelopen, ik kwam vanzelf weer bij Park Avenue uit. Uiteindelijk ging het miezeren, dat was eigenlijk wel lekker, zeker na zo’n lang eind rennen. Eens kijken of we het joggen kunnen volhouden hier.