In Nederland hadden wij twee koffiezetautomaten: eentje van Krups voor filterkoffie (die had tevens een espressofunctie), en een Senseo. Ik drink echt zeer zelden koffie, dus zo’n hele pot filterkoffie kan eigenlijk niet uit voor Michiel. In zo’n situatie is zo’n een-kops formaat koffiezetter niet zo gek. In Nederland is de ontwikkeling in koffiedrinken heel anders gegaan dan in Amerika: in Nederland dronk verreweg de meerderheid filterkoffie (thuis gezet), en is in de laatste 10-15 jaar grotendeels overgestapt naar (eerst) Senseo (en concurrenten, waaronder Nespresso) en (later) espressoapparaten (veelal met verse bonenmaler – de ultieme koffie).

Het ‘Keurig’ systeem

In Amerika wordt veruit de meeste koffie buitenshuis gedronken en gekocht. De Starbucks is bekend en is een echte koffietent, maar ook tentjes als Dunkin Donuts (eigenlijk voor donuts), Sheetz (tankstation met een uitgebreide eet- en drink afdeling), en de McDonalds (de hamburger drive thru met ontbijtassortiment) zijn erg druk ’s ochtends met het schenken van koffie. Nu hebben ze in Amerika sinds een aantal jaar ook ontdekt dat ze thuis ook koffie kunnen zetten. Een grote stimulans daarvan was de uitvinder van het Keurig-systeem. Ik weet niet zeker of hij eerst naar de Senseo of naar Nespresso heeft gekeken voor inspiratie – het idee is namelijk hetzelfde: een-kops-systeem. De cups lijken heel erg op Nespresso-cups – gemaakt van plastic met een aluminium laagje voor de versheid. Het systeem zorgt niet voor een crema-laagje zoals bij Senseo of Nespresso – en ook de hoeveelheid koffie is zeer veel groter dan je met Nespresso kunt krijgen. Het blijft Amerika, he…

Je kunt de koffie in allerlei smaken en van allerlei merken krijgen, zelfs Starbucks heeft koffie in de Keurig-cupjes. En er is ook thee in Keurig-cupjes te krijgen, en ook iets wat weg heeft van chocolademelk. Laatst kwam ik er ook achter dat er koude drankjes gemaakt kunnen worden met dat systeem, ze verkopen namelijk ook ice tea en iced coffee – nou ja, het idee is alleen dat je ijsblokjes in je kopje doet. En met diezelfde ijsblokjes-techniek kun je ook appelsap, cranberry juice en lemonade uit het apparaat toveren – allemaal uit geconcentreerde Keurig-cupjes.

Ons koffiezetapparaat van Keurig

Keurig-cupjes

Afvalberg

Een probleem is echter de afvalberg die ontstaat door het gebruik van Keurig-koffie. Amerikanen zijn sowieso al minder intensieve recycle-adepten dan dat wij in Nederland, en in hun ogen zijn die kleine Keurig-cupjes minder erg voor het milieu dan de Starbucks-koffiebekers. Echter, die koffiebekers van Starbucks (en andere koffietenten) zijn tegenwoordig al een heel stuk meer biologisch afbreekbaar dan ze in het begin waren. En die nare Keurig-cupjes zitten vol met metalen – die heel erg lastig te scheiden zijn, en ook veel energie kosten in het productieproces. Daarbij: waar wij in Nederland afval verbranden en er zo nog energie mee genereren (voordat wij dat doen, vissen wij er allerlei metalen uit), gaat afval hier naar de ‘landfill’ – letterlijk dus een afvalberg: het afval wordt onder de grond gestopt. En daar blijft het. Dan is die Senseo (met z’n totaal biologisch afbreekbare combi van koffie en filter) nog zo gek nog niet.

En de naam?

En waarom heet dat ding eigenlijk ‘Keurig’? Dat is immers een Nederlands woord? Is dat toeval? Nee. Dat is expres zo. Toen de uitvinder een naam zocht, heeft ie de Nederlandse vertaling van ‘excellent’ opgezocht (omdat volgens hem, iedereen Nederlanders aardig vindt – een rare hersenkronkel van die vent, vind ik). Dat is ‘keurig’ en zo is het apparaat zo gaan heten. Echt waar. Dus, zowat iedereen spreekt die merknaam hier ook nog eens verkeerd uit: ze zeggen iets dat weg heeft van “kuurik” 🙂 nou… wij laten het maar zo. Geen beginnen aan…

De uitvinder zelf werkt niet meer bij Keurig. Hij is nu bezig in de zonnepanelen, mede uit schuldgevoel vanwege de afvalberg die de Keurig-cupjes genereren. En de merknaam daarvoor is ‘Zonbak’ geworden (drie keer raden waarom…).