Afgelopen weekend zijn wij een weekendje weg geweest. Zaterdagochtend zijn we in de auto gestapt en zijn we naar Washington DC gereden. Dat was een dag daarvoor bedacht. Een impulsuitstapje dus! Washington is ruim 3,5 uur rijden en is dus ‘goed te doen’ vanuit hier. Relatief dichtbij, zelfs.

Doel: The Mall

Waarom Washington en niet New York? Nou, simpel… ik wilde heel, heel, heel graag naar de Smithsonian musea, die hebben een enorme collectie en ik vind musea nu eenmaal erg gaaf. De Smithsonian musea, die allemaal gratis te bezoeken zijn, bevinden zich grotendeels rond een heel groot grasveld , samen met een hoop monumenten, de Library of Congress en het Capitool. Van begin tot eind meet het stuk 3 kilometer, en dat is een heel eind lopen kan ik je vertellen! We hebben een hoop gezien: natuurlijk een heel aantal musea en een aantal musea, en we zijn uiteraard ook uit eten geweest in Washington. Een verslagje!

Je kunt hele grappige foto’s maken met die monumenten. Hier het Washington Monument

En nog eentje! Dit enorme grasveld gaat drie kilometer door…

Zaterdag

Zaterdag zijn we heengereden en rond 1 uur aangekomen. We konden parkeren voor het apartement van Christy en we zijn verder gegaan met de metro. Waarom hebben we niet geparkeerd bij het hotel? Nou, dat kostte bijna 50 dollar per dag. En we hadden de auto toch niet nodig, we hebben verder alles gelopen en met het openbaar vervoer gedaan. Parkeren in Washington is niet eenvoudig (voor Amerikaanse begrippen, voor Amsterdammers zal het een verademing zijn).

Het Capitool stond in de steigers

National Museum of the American Indian

Na ingecheckt te zijn in het hotel (Washington Court Hotel) zijn we meteen naar het eerste museum gegaan, het National Museum of the American Indian. Dat was interessant, het museum ging o.a. in op de verdragen die de Amerikanen met de Indianen hebben gesloten – en er vaak binnen korte tijd vanaf wilden en de eerdere afspraken negeerden. Dat was opvallend, aangezien Indianen helemaal niet zo van opschrijven waren, en de Amerikanen wel – en juist de Amerikanen hielden zich er niet aan. Over het algemeen is het overigens lastig om de historie van de Indianen te bestuderen. Historie werd mondeling overgedragen, en aangezien de Indianen na de aankomst van de Amerikanen sterk verminderden (denk aan minus 80%, 90% door ziektes, verbannen, vermoorden) is die historie grotendeels verloren gegaan. Daarnaast is een groot deel van de historie in legendes verpakt, waarbij er veel fantasie en werkelijkheid door elkaar werd gemengd.

Kralenwerk in het National Museum of the American Indian

National Museum of American History

Vervolgens gingen we verder naar het National Museum of American History. Die Amerikaanse historie begint bij de pioniers, maar daar was helaas niet zo heel veel over te vinden. Het museum is ontzettend groot en biedt heel veel onderwerpen, maar die wel allemaal overigens heel oppervlakkig worden behandeld (daarover later een keer meer: de Smithsonian musea zitten heel anders in elkaar dan ik gewend ben en verwacht had). Het is verre van saai, ook onderwerpen als het succes van Singer (van de naaimachines) en ‘Kermit de Kikker’ (heel belangrijk voor de nationale ontwikkeling) kwamen voorbij. Er waren die dagen uitgebreide openingstijden (pas dicht om half acht), en zodoende konden we het hele museum bekijken.

De eerste Singer naaimachine…

… en de originele Kermit de Kikker!

The Old Ebbitt Grill – aanrader

Met zere voeten zijn we vervolgens verder naar het Witte Huis gelopen. Je kan er niet echt dichtbij komen, maar je kan het wel zien. Of Obama thuis was? Geen idee, maar we hebben wel gezwaaid. Vervolgens zijn we in de buurt wezen eten, bij the Old Ebbitt Grill. Dat was gezellig! En druk, we moesten eerst drie kwartier aan de bar wachten, en dat was heel welkom, want we wilden graag even uitrusten. Met gegrilde groene tomaten voor- en zwaardvisfilet als hoofdgerecht voor mij, en calamari als voor- en ribs als hoofdgerecht voor Michiel hebben wij heerlijk gegeten. Uitgeput gingen we naar bed!