Over een paar weken gaan wij naar India vanwege het huwelijk van mijn collega Pranav. En daar moeten we ons goed voor voorbereiden. Niet alleen moeten we een goed reisschema in elkaar timmeren, met vluchten, hotel en natuurlijk bezoekjes aan de Taj Mahal en andere bezienswaardigheden, we moeten ook de randvoorwaarden in orde maken.

Visum

Amerikanen, Engelsen, en heel veel anderen hebben het maar makkelijk: als zij naar India willen kunnen zij een online visum-aanvraag doen, een beetje vergelijkbaar met het ESTA visum dat je nodig hebt als je als Nederlander naar Amerika wilt. Maar als Nederlander kom je niet zo makkelijk India binnen. Nee, daarvoor moet je je paspoort (met alle Amerikaanse visums erin) naar de Indiase ambassade sturen. Per FedEx heen en per FedEx terug, en natuurlijk moeten die van mij en Michiel in aparte enveloppen (ka-ching! 31 dollar per persoon). Uiteraard moeten er ook weer paspoortfoto’s meegestuurd worden, en een stapel formulieren (per persoon zo’n 30 A4tjes, niet gering) en ook hier waren weer visumkosten aan verbonden (84 dollar per persoon).

Ik vind het altijd best link om mijn paspoort op te sturen, vooral omdat er zoveel visums in mijn paspoort zitten… Langsbrengen (in New York!!) kon helemaal niet, dus was dat ook geen optie. Dan maar versturen via FedEx. Gelukkig zat er overall track & trace op en is het goed gekomen (niet zoals het visumavontuur van vorig jaar, waarbij ik toch een goede tien dagen heel erg zenuwachtig was vanwege het niet komen van mijn paspoort).

Het visum voor India

Inentingen

Voor India moeten we ook weer onze inentingen nalopen en daar waar nodig aanvullen. Wij hadden allebei de tweede injectie nodig van de Hepatitis A vaccinatie – en daarmee zijn we dan voor de rest van ons leven voor beschermd (120 dollar per persoon, en de verzekering betaalt niet mee aan dit soort reis-gerelateerde injecties, begrijpelijk). Dan nog een vaccinatie voor tyfus, hetgeen in India ook wel verstandig is. Dat gaat tegenwoordig met 4 pillen, die je om de dag moet innemen. Kosten daarvan ook weer 60 dollar per persoon. En je wordt er nog misselijk van ook!

Dan moeten we vervolgens nog denken om anti-muggenspray ivm malaria (dat kennen we uit Afrika) en als we eventueel buikloop of voedselvergiftiging krijgen is het handig dat we norit en dergelijke mee hebben. Dat heb ik gelukkig allemaal al in huis.

Dansje voorbereiden

Op de verlovingsavond (dag 1 van 3 van het huwelijksfeest van mijn college – de reden waarom wij eigelijk naar India gaan) moeten wij ook nog ‘dansen’. Jawel, Michiel en ik gaan samen met Emma, Jess, Charlie en Peter een choreografie instuderen, die Pranav ons digitaal heeft toegestuurd. En echt hoor, dit is niet mals. Die Bollywood bewegingen zijn niet eenvoudig, en liggen ons vierkwarts-maat-gestemden ook niet helemaal logisch in het gehoor. En dan moeten mijn rug, heupen, armen etc. ook nog eens aan het werk op zo’n manier dat zij niet eerder gedaan hebben.

Met Jess een Indiaas dansje oefenen in onze basement. Ruimte genoeg!

Vorige week hebben Jess en ik al eens de boel geprobeerd… nou nou… pff… als het aan mij lag hadden we een Bollywood-achtige versie van de Macarena ingestudeerd. Maar dat gaat niet door. Even doorzetten dus. Want hoe vaak heb je nu de kans om op te treden op een Indiaas verlovingsfeest?

Zelfgemaakt Indiaas eten. Heerlijk! Dat is ook deel van de voorbereiding, natuurlijk!