Vandaag heb ik mijn laatste colleges gehad. Een enorme mijlpaal. Ik heb bijna negentig colleges op zitten van een uur en een kwartier per stuk. Dertig keer voorbereiden. Case quizzes (4x) en case uitwerkingen (2x) nagekeken, marketingplannen gelezen, en een examen gemaakt (dat ik nog moet nakijken – dat is dinsdag). En vandaag was het klaar.

Wat ben ik trots!

Wat ben ik trots op mijn studenten (de meeste dan, he… niet allemaal – niet overdrijven). En dat meen ik echt. Ik weet dat ik niet makkelijk ben als docent – ik neem geen genoegen met halve antwoorden, ik vraag stevig door, en als er onzin-bijdragen komen dan laat ik dat niet zomaar gaan maar laat ik dat weten. Ook geef ik niet standaard hoge cijfers, en daar schrikken ze hier best van. Aan de andere kant ga ik vrij ver om gemiste quizzes in te laten halen, en mogen mijn studenten van mij best hun laptop voor ze hebben – het is dan mijn uitdaging om het college interessant genoeg te houden, en de nieuwe media tegenhouden lukt toch niet.

Het grote doel dat ik voor ogen had voor mijn studenten is dat ze leren strategisch te denken. Daarvoor had ik een aantal dingen bedacht: een simulatie (MarkStrat), case discussies en case uitwerkingen, en het uitwerken van een marketingplan voor een nieuw product op zonne-energie. Die laatste opdrachten kwamen vorige week donderdag binnen en heb ik inmiddels nagekeken. En wat ben ik trots. Creativiteit! Goede ideeen! Coherente marketingplannen! Echt waar – sommige ideeen zijn echt goud waard!

Dinsdag en ook vandaag (donderdag) gaven de studenten hun eindpresentaties over MarkStrat. Welke strategie hebben ze gevolgd, wat werkte wel, wat werkte niet, en wat hebben ze geleerd. In die presentaties zag ik weer dat mijn studenten het inmiddels doorhebben. Ze zijn gegroeid (en dat is niet alleen wishful thinking van mijn kant). Een groot deel van mijn studenten redeneert strategisch 🙂 Voorbeeld: “we gaan onze advertentiegelden alleen spenderen op onze doelsegmenten, want om ‘awareness’ te hebben bij andere segmenten is niets waard”. En echt, dat soort inzichten hadden ze in het begin van het semester nog niet.

Een paar van mijn toppertjes van 450W Marketing Strategy

Wat ben ik opgelucht!

Wat ben ik opgelucht dat het allemaal is gelukt. Vanwege de tijd – het was soms best krap – maar ook vanwege de nieuwe situatie. Voor de allereerste keer een cursus zelf gedraaid. Voor de allereerste keer die cursus ook zelf in elkaar gezet. En voor de allereerste keer lesgeven op een nieuwe universiteit, zelfs in een ander land, met een ander onderwijssysteem. Met meteen de verantwoording voor 63 studenten, die na mijn cursus aan het werk gaan. Ik was daar nog best wel zenuwachtig voor een half jaar geleden. Nu het achter de rug is: ik heb het gevoel dat het allemaal prima gelukt is.

Nu had ik een paar weken geleden al Raj Grewal (full prof, een zeer productieve onderzoeker, briljante vent en nog aardig bovendien) in mijn college zitten. Die zat daar om mijn onderwijscapaciteiten te beoordelen. Gelukkig was mijn beoordeling positief. Dat wordt meegenomen bij mijn jaarlijkse evaluatie. Nu wordt mijn lesgeven deze week ook geevalueerd door de studenten, en ook die zijn erg belangrijk bij mijn evaluatie. De studenten krijgen de gelegenheid om middels open vragen feedback te geven – die feedback gebruik ik om de cursus aan te passen – en ze evalueren mij ook (keihard) met cijfers. Onder de assistant professoren is het best belangrijk om niet helemaal onderaan te bungelen qua evaluatie… Ik ben erg benieuwd welke evaluaties ik ga krijgen… spannend!!

Heel erg ongerust voor het oordeel van mijn studenten ben ik niet. Ik heb al tig complimenten in mijn zak zitten. Mijn studenten herkennen inderdaad dat ik niet makkelijk ben, maar ze vinden dat prettig – ze leren er van, zeggen ze, en op een manier die ze niet gewend zijn. Maar het grootste compliment kwam vandaag. Nadat de presentaties klaar waren, wilde ik de studenten nog succes wensen bij het examen. En ik heb ze ontzettend veel succes gewenst na hun ‘graduation’ (“and I’m so sure you’ll do great! Every one of you!”). Tot slot heb ik ze bedankt dat zij in mijn cursus zaten, want ik vond het superleuk… En dat meende ik echt. Ik heb ervan genoten. En toen… en toen…

Toen kreeg ik gewoon applaus van de hele groep…!!

Met een rode kop bij ondergetekende als gevolg… ik was helemaal verbaasd! Heel erg bedankt! Over veren gesproken (he, Miranda)!