Poehee, ik ben het Helemaal Zat. Ik ben op, totaal moe. Hoezo, heeft Johanna een halve marathon rond de golfbaan gelopen? Niet helemaal (helemaal niet). Nee, Michiel en ik zijn de afgelopen twee dagen op Supertoer geweest door State College. Wat hebben wij veel huizen gezien. Van buiten en van binnen. En wat zijn het veel indrukken geweest. Een bloemlezing: eerst the Ugly, dan The Bad, en dan The Good.

Op donderdag zijn we om tien uur begonnen met een route langs een stuk of tien bestaande huizen, onder begeleiding van Larry Walker, de makelaar. Handig, gewoon in zijn BMW rondrijden in State College, dat rijdt een stuk ontspannender dan zelf via GPS de boel moeten uitvinden. Vrijdags hebben we nog zo’n route gedaan, maar dan in onze eigen auto.

The Ugly

De huizenroute was erg interessant. We hebben een hoop verschillende dingen gezien. Het was soms ronduit vreselijk… de keukens zien er soms niet uit, de indeling is totaal niet logisch (je komt binnen in de woonkamer – zonder hal of wat dan ook), of het huis stinkt (raar, ik weet het, maar dat is een echte no-go). In veel gevallen moeten keuken en badkamers eruit (omdat de keuken danwel badkamer van 1984 er nog in zit, of zelfs nog van 1948). We hebben hele antieke behangetjes gezien en hele amateuristische verbouwingsprojecten.

Lelijke kamer

Lelijke badkamer

Lelijke keuken

The Bad

We hebben ook een hoop geleerd over Verkeerde Dingen. Bijvoorbeeld, er zit hier radon-gas in de stenen in de ondergrond, en dat gas veroorzaakt straling. En die straling veroorzaakt weer (long)kanker. Voor Amerikaanse huizen, die over het algemeen een grote kelder (‘basement’) hebben, is dat problematisch, omdat je daar ook veel bent. Veel huizen hebben hier (verplicht) een radon-reductie-pomp-dingetje.

Een ander voorbeeld is de Termiet, hoort in de categorie ongedierte. Vreet je hout op. Bad-ass-houtwurmen dus, en die wil je niet, vooral niet als je huis uit een houten constructive bestaan (= 100% van de huizen hier). Het blijkt dat er een paar wijken zijn die termieten hebben (gehad), dus er moet een anti-termieten-behandeling zijn gebeurd. Zo niet = probleem.

The Good

En ook hebben we echt hele mooie dingen gezien. Een tuin aan een bosrand, waarbij je een fantastisch mooi uitzicht hebt… Relatief grote percelen, waarbij je om je huis kunt lopen, een ‘deck’ aan de achterkant hebt, en dan nog ruimte voor de BBQ en een mooie tuinset… Huizen met mooie (lees, strakke Noord-Europese stijl) keukens zijn schaars, maar we hebben ze wel gezien. Mooie floorplans (‘indeling’) met hoge, schuine plafonds en vides, waarbij de keuken en woonkamer aan elkaar zitten…

Een huis met ranch indeling

Een huis met Victoriaanse stijl. Waarom in godsnaam? En waarom roze?!

Een open indeling met vide

De ultieme combinatie zit er nog niet tussen. Heb je een superlocatie, zit het huis in de categorie Te Lelijk, Te Veel Werk, of Te Groot. Of het huis is fantastisch, zit het plekje in de categorie Geen Uitzicht, Geen Tuin, of Te Ver. Of het huis zit in de categorie Te Duur (kan ook natuurlijk).

Eigen huis laten bouwen?

Ook het laten bouwen van een eigen huis hebben we overwogen. Daar zijn twee kandidaten voor: S&A – de standaard ‘cookiecutter’ bouwer die zo’n 90% van de nieuwe huizen hier in State College maakt. Al die huizen lijken op elkaar. Allemaal erg Amerikaans, er zitten overal randjes en dingetjes, zeer truttig allemaal. Het strakke, hetgeen wij mooi vinden, is mogelijk, maar kost weer (veel) extra.

Een eigen huis laten bouwen – de beste timmerlui zijn Amish!

En toen reden we vrijdag tegen een huis aan dat gebouwd wordt door een kleinschaliger bouwer. De architecte, Olga Levi, bouwt huizen precies zoals wij ze helemaal schitterend vinden. Ik werd spontaan verliefd. Prachtig tegelwerk. Prachtige keuken. Prachtige ramen. Prachtig alles. Zelfs de lampen die ze had uitgekozen zijn tof. Blijkt dat ze Europees is… wat een verrassing. Maar het huis ligt niet in State College, en is 30.000 dollar te duur. Helaas…

Kortom, dit verhaal krijgt nog een staartje!

Het nieuwe huis gebouwd door Olga Levi

Supermooi huis, supermooie keuken… Olga Levi rules