Met jullie dus! 🙂 Contact met het thuisfront is ontzettend belangrijk, zeker als je in je uppie in een nieuw land zit. Nu leer ik best wel mensen kennen, hoor, ik ben absoluut niet zielig, maar het blijft toch zo dat ik vaak ’s avonds thuiskom in mijn uppie. Ja, okee, ik heb Lumpy hier, maar echt, zij loopt meer in de weg dan dat ze een gezellige of zinvolle gesprekspartner is. Er komt alleen “mauwmauw” uit, klinkt toch vaak wat negatief, en da’s toch een beetje jammer.

Op kantoor zit ik eigenlijk ook alleen. Ik houd ervan om met iemand anders te gaan lunchen: dat deed ik in Tilburg ook als het kon, in Austin was dat een belangrijk deel van mijn sociale leven, en ook hier is dat een belangrijk moment van de dag. Dus dan maar even geen salades mee naar het werk nemen – dan ga je niet zo snel buiten de deur eten (ik eet nu ’s avonds sla of ik eet salade buiten de deur, is ook gezond). Op kantoor zelf is het rustig – ik heb dan wel een radio aan (zachtjes), ik heb geen Arjen als collega waar ik tegen aan kan kletsen, en een radio praat niet terug. En omdat het marketing departement verspreid zit, kom je niet direct iedereen tegen. Dat is wel jammer. Zeker nu de enige collega die in mijn buurt zit volgende week een operatie aan z’n knie krijgt en dus 7 weken thuis moet blijven 😦 .

Nu heb ik het druk zat hoor, dus veel tijd om te kletsen heb ik toch niet, maar toch. Menselijk (dus geen poezelig) contact is toch wel fijn, dan wel in het echt of virtueel.

1. Skype

Skype is toch echt wel geweldig. Gewoon hup, beeld erbij, en je kunt kletsen. Nu zit ik daarmee wel met het tijdverschil, dus als ik met Michiel wil Skypen dan moet dat gedurende zijn avond en gedurende mijn middag. Omdat dat op dinsdag en donderdag niet gaat, spreken we elkaar niet elke dag via Skype, maar dat hoeft ook niet, er zijn genoeg andere mogelijkheden om contact te houden.  Ik heb ook al geskyped met de Kloosterweg, ook erg gezellig. Dit weekend weer? (NB: voor degenen die een keertje willen Skypen, mijn Skype-naam is johanna_slot.)

Combinatie-communicatie! Skypen met Michiel die ondertussen What’s Appt met Hendrieke aan de Kloosterweg

2. E-mail

Natuurlijk is het ook doodsimpel om via e-mail contact te houden. Op die manier kwam ik er achter dat Tilburg-collega Millie inmiddels bevallen is, en zo hou ik ook contact met andere collega’s. E-mail is ook erg handig om het tijdsverschil te omzeilen. Belangrijke post krijg ik ook op deze manier (gescand).

3. What’s App

Voor degenen die het nog niet door hadden: What’s App werkt gewoon in het buitenland. Ik heb nog gewoon mijn Nederlandse nummer, omdat ik nog geen telefoonabonnement heb hier. Dit omdat mijn social security number nog niet binnen is. En voor het één heb ik het ander nodig, jawel. What’s App werkt gewoon via WiFi – en ik heb zowel thuis als op kantoor een WiFi verbinding, dus ik kan What’s Appjes zonder de buitenlandse roamingkosten gewoon gratis sturen en ontvangen.

Zodra ik een Amerikaans telefoonnummer heb, verandert dat niet. Gewoon het nummer vervangen, voor de rest kan ik met iedereen in Nederland gratis What’s Appen.

4. Facebook

Eerlijk zijn: toen ik in Austin zat, had ik nog geen Facebook (nou ja, ik had ’t wel, maar ik gebruikte het niet, ik snapte het nut toen nog niet echt). Ik was best een late adopter… Maar oh, wat is dat een ontzettend fijn medium om contact te blijven houden! Ik zie dat zus Hendrieke een galafeestje had, dat broer Klaas een leuk weekend met z’n schoonfamilie had, en dat zus Albertine weer een nieuwe taart heeft gemaakt. De familie uit Steenwijk/Tuk was jarig – nog gefeliciteerd Ome Klaas (smaakte de taart?) en nog gefeliciteerd Iris (niet vallen met de nieuwe fiets he!). Ik weet dat niet iedereen op Facebook zit, en dat de berichtjes grotendeels windowdressing zijn en erg selectief, toch vind ik het enorm fijn om mee te kijken. Meer dan ik in Nederland vond!

Overigens gebruik ik Facebook ook om mijn familie en vrienden te laten zien aan de nieuwe mensen die ik ontmoet. Dat is ook erg handig.

5. Blog!

En dan natuurlijk dit blog! Voor familie en vrienden is het (hoop ik :-)) interessant om te horen wat ik hier beleef en hoe het me hier vergaat. Een paar keer per week schrijf ik dan zo een stukje, en zo horen jullie hoe het met mij is. Gelukkig is dat soms ook tweerichtingsverkeer. Daar waar jullie ’s ochtends wakker worden met mijn blog, omdat ik dit ’s avonds (Amerikaanse tijd) schrijf, word ik ’s ochtends wakker met reacties op mijn verhaaltje van die avond daarvoor. Dat lees ik weer bij het ontbijt, en daar word ik altijd vrolijk van! 🙂

Weinig-subtiele hint: kom maar door! Ik hoor graag wat jullie aan het doen zijn!