Eerder deze week vertelde ik over de commercial van 84 Lumber tijdens de Super Bowl, die wellicht onbedoeld nogal wat controverse opriep. Andere commercials die interessant bleken, waren de volgende (even doorklikken naar de website voor de filmpjes):

Budweiser en z’n immigrantenhistorie, ‘Born the Hard Way’

Deze had ook een politiek randje, maar niet zo erg als bij 84 Lumber. In dit geval werd de oorsprong van de samenwerking van meneer Anheusder met meneer Busch (de brouwers van Budweiser) in een historisch filmpje geillustreerd, waarbij meneer Busch als immigrant vanuit Duitsland ook weer en wind moet doorstaan om uiteindelijk aan te komen in St. Louis, Missouri. Er zit heel veel productie in, het lijkt net een echte film. Het verhaal was wel wat aangedikt, uiteraard is het niet helemaal zo gegaan, maar toch:

De commercials van Budweiser van de afgelopen jaren gingen tot nu toe over puppies en paarden – dit was duidelijk een ander verhaal. Nu bleek dat dit filmpje ook al ruim een half jaar in de planning stond – dus voor de verkiezingen uit, en stond helemaal los van de recente ‘executive order’ van Trump om mensen uit zeven islamitische landen niet meer toe te laten. Gepland of niet: ook deze commercial kreeg heel wat aandacht: zowel mensen die lovend waren over de politieke boodschap dat immigranten Amerika gebouwd hebben, en ook heel wat mensen die hun Budweiser meteen aan de wilgen hingen.

Scrooge met Bud Light

Voor die laatste groep was de commercial van Bud Light misschien beter: daar haalden ze ook oude koeien uit de sloot, maar dan eentje van een van minder controversiele soort. Het ging om het terughalen van een oude mascotte van Bud Light: Spuds MacKenzie, een bull terrier die schijnbaar tussen 1987 en 1989 de reclames van Bud Light opleukte. De hond werd destijds afgedankt vanwege de kritiek dat Budweiser Light zich met Spuds op kinderen richtte.

De nieuwste commercial liet Spuds MacKenzie terugkomen als geest, en wel eentje in de Scrooge traditie van Charles Dickens, waarbij Spuds de hoofdpersoon van de commercial meeneemt naar het verleden, heden en de toekomst waar hij telkens zijn vrienden ziet – zonder hem. Hoewel ik Spuds niet kende, begreep ik ‘m meteen. Het betrekken van het verleden hoeft niet altijd een probleem te zijn!

Audi over genderverschilen

De commercial van Audi had ook een politieke boodschap, maar over een heel wat minder gevoelig onderwerp dan immigratie. Deze pakte namelijk genderverschillen aan. In de commercial gaat een vader met z’n dochter naar een zeepkistenrace. Terwijl z’n dochter mee doet aan de wedstrijd hoor je de vader zich afvragen wat hij z’n dochter moet vertellen: dat de wereld van haar verwacht dat ze minder waard is omdat ze een meisje is? Vervolgens laat Audi weten dat er bij Audi geen beloningsverschillen zijn tussen man en vrouw.

Deze reclame is goed gelukt. Niet alleen blijft Audi met z’n statement erg bij de eigen organisatie, maar ze hebben het ook over een gedragsrichtlijn waar ze zelf de controle over hebben. De dynamiek vader-dochter werkt natuurlijk ook, dat is in Amerika net zo goed een gegarandeerd success. De immigrantenpolitiek heeft zoveel hete hangijzers, dat is toch echt een ander verhaal. Daar zijn Budweiser en 84 Lumber achter gekomen.